163 Erigone

Vide etiam paginam discretivam: Erigone

163 Erigone
Genus	Asteroides Cinguli Principalis
Res orbitales epochae 4 Ianuarii 2010
Excentricitas	.1902500216763651
Axis semimaior perihelion aphelion	2.367224747831416 UA 1.916860188243661 UA 2.81758930741917 UA
Inclinatio orbitalis	4.813320404157951°
Longitudo nodi ascendentis	160.209274663585°
Argumentum perihelii	298.3708230508926°
Anomalia media	350.4132880447141°
Periodus orbitalis	3.6422306183391 anni
Res physicae
Diameter	km
Massa	kg
Densitas media	g/cm3
Periodus rotationis	16 h 8.159981 m
Classis spectralis Tholen SMASS	C Ch
Magnitudo absoluta	9.47
Albedo	0.0546
De recognitione
Primus repertor	H. Perrotin
Repertum	die 26 Aprilis 1876
Designationes aliae	1957 OT, A892 RA

163 Erigone, olim designationibus 1957 OT et A892 RA agnitus, est asteroides systematis solaris nostri, asteroidibus Cinguli Principalis attributus. Astronomis terrestribus magnitudinem absolutam 9.47 monstrat. Die 26 Aprilis 1876 ab Henrico Josepho Anastasio Perrotin in Observatorio Tolosae versato repertus est. In mythologia Graeca Erigone est nomen et Icarii filiae et Aegisthi filiae. Quae earum nomen asteroidi dederit non liquet.

Rerum orbitalium ratio epochae 4 Ianuarii 2010 constitit. Qua epocha 163 Erigone per dies 1330 circa solem movebatur. Axem orbitalem habebat unitatum astronomicarum 2.37 et eccentricitatem 0.19, distans igitur a sole quam minime unitatibus 1.92, quam maxime unitatibus 2.82. Inclinatio orbitalis 4.81° reperiebatur, anomalia media 350.41°.

Ubi in terra occultatio Reguli a 163 Erigone videbitur die 20 Martii 2014

Nexus externi

Data astronomica: "20000163" apud JPL Small-Body Database.

Haec commentatio, automatice praeparata, res astronomicas colligit excerptas e pagina [1] sitús Small-Body Database, quem elaboraverunt NASA et JPL apud Institutum Technologiae Californiense.