Quantum redactiones paginae "Ecclesia cathedralis Landavensis" differant

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Linea 13:
Anno 1107 Urbanus successionem epicopalem Normannorum sub aegide accepit. Sancti Dubricii reliquias ex insula Enlli Landaviam transtulit. Ecclesiam novam magno cum arcu construxit cui Sancti Petri dedicationem adiecit. Territoria magna episcopis vicinis Menevensi Herefordiaeque subiecta reclamavit. Librum Landavensem cartulas authenticas fictasque continentem hoc visu edidit.
 
Anno 1188 archiepiscopus Doroberniensis Balduinus de Forde comitante [[Giraldus Cambrensis|Giraldo Cambrensi]] Brechoniae [[archidiaconus|archidiacono]] Cruciatam[[Expeditio Sacra|Expedtitionem Sacram]] hortatus in vico iuxta crucem praedicavit missamque[[missa]]mque postridie ad [[altare]] maius celebravit.
 
Henricus de Bergavenni [[episcopus|antistes]] capitulum sub archidiacono regulariter constitutum instituit.
 
Guglielmus de Braose episcopus [[Virgo Maria|Nostrae Dominae]] capellam aedificavisse creditur. Aula capitularis eodem fere tempore erecta est. [[Campanile]] cuius ruinae adhuc conspiciuntur supra collem positum est.
 
Quindecimo saeculo ecclesia cathedralis a praesulibus, praecipue Iohanne Marshall, ornata, David Mathew armiger sepulcro insigni humatus, turris meridionalis ab avunculo regis [[Henricus VII|Henrici VI]]I elevata est.
 
Post ecclesiae statum sub rege [[Henricus VIII|Henrico VIII]] mutatum sanctorum [[reliquiae]] dissipatae sunt.
 
Elizabetha regnante episcopus Guglielmus Blethyn structuram in parte restauravit.
Linea 27:
Ecclesia tum insurrectione cambrica tum [[Bellum Civilis|bello civili]] anglico depraedata, anni 1703 tempestate, turre septentrionali eversa, vastata est. [[Ioannes Nash]] aediculum inter muros adaptavit.
 
Saeculo undevicesimo post [[Revolutio Industrialis|revolutionem industrialem]] divitiae regioni huic affluebant. Magnatium donationes epicopo Ollivant decanoque noviter collato, Gulielmo Bruce Knight, ut restaurationem inciperent permiserunt. Ab [[architectus|architecto]], Ioanne Prichard, saeculi tridecimi archetypi electi sunt. Turrem sive [[spira]]m septentrionalem a fundamentis erexit, quae non obstante Armoricae Normanniaeque exemplorum influentia proprio modo concepta opus originale manet. [[Retrotabula]] [[altare|altaris]] principalis, quae nunc in capella laterali videtur, a [[Dante Gabrielis Rossetti|Dante Gabriele Rosetti]] depicta est.
 
1 Februarii, Anno 1941 Belli Secundi Mundalis cursu ecclesia pyrobolo magnopere vastata est, et postea sub decano [[Glyn Simon]] ab architecto [[Georgius Pace|Georgio Pace]] reconstructa est. Capella militari adiuncta, arcus magnus parabolicus Domini maiestatem [[Iacobus Epstein|Iacobi Epstein]] sustinens navatam a choro dividit. Fenestrae vitreae a Galfrido Webb Ioanneque Piper fusae sunt.
 
Anno 1994, inter decanatumDecanatum Ioannis Rogers, cranium Sancti Teiliavi, e reliquiis tempore [[Reformatio]]nis dissipatis, quo familia Australiensis, Matthews nomine, potita erat, ad Cathedralem restitutum in novo scrinio in capella Sancti Teiliavi conditum est.