Quantum redactiones paginae "Carolus Villiers Stanford" differant

'''Carolus Villiers Stanford''' ([[Dublinum|Dublini]] [[1852]] natus, obiit [[Londinii]] [[1924]]) [[compositor]], [[conductor]] et [[organista]] [[Hibernia|Hibernicus]] fuit, necnon doctor artis musicae. Studuit apud [[Universitas Cantabrigiensis|Universitatem Cantabrigiensem]] in 1870, ubi organista Collegii Trinitatis fuit. Postea doctus est a [[Carolus Reinecke|Carolo Reinecke]] in [[Lipsia]], et in [[Berolinum|Berolino]] a [[Fredericus Kiel|Frederico Kiel]] ab 1874 ad 1876. Conductor factus est Societatis Musicae Universitatis Cantabrigiensis ab 1873, cui famam praeclaram acquisivit, primas efficiens executiones operum amici eius [[Iohannes Brahms|Iohannis Brahms]]. Poeta [[Alfredus Tennyson]] eum poposcit ut musicam incidentalem scriberet pro dramate suo ''Queen Mary'' in 1876. Professor compositionis apud Collegium Regale Musicae ab 1873 ad 1924 fuit, praeclaris in discipulis suis [[Radulphus Vaughan Williams|Radulpho Vaughan Williams]], [[Arthurus Bliss|Arthuro Bliss]], [[Herbertus Howells|Herberto Howells]], [[IohannesIoannes Ireland|Iohanne Ireland]], [[Gustavus Holst|Gustavo Holst]], [[Ivor Gurney|Ivore Gurney]] et aliis. Professor Musicae apud Universitatem Cantabrigiensem institutus est in 1887. Conductor fuit 'Chori Bach' (1885 ad 1902) necnon Festivalis Ledesiensis. Dignitatem equestrem in 1901 accepit.