[[Fasciculus:Jakobus2.jpg|thumb|Iacobus minor, imago anno [[1850]]]]
'''Iacobus''', qui dicitur Minor, filius Alphaei sive Cleopae et Mariae, frater Ioseph et Simonis et Iudae Thaddaei, Domini sobrinus erat. Ob auteramausteram vitam, diligentem orationem et constantem Legis observationem magnam adeptus est auctoritatem inter Christi discipulos. Resurrectionis [[Iesus Christus|Iesu]] testis, locum ita eximium inter fratres cepit, ut [[Ecclesia]]e columna videretur esse. Eum [[Sanctus Petrus|Petrus]], postquam a carcere liberatus esset, de liberatione docere curavit; ad eum videndum [[Sanctus Petrus|Paulus]] [[Hierosolyma]]m petivit. In Concilio Hierosolymitano contionatus, fratres animadvertit, ne gentes paterentur Legibus [[Moyses|Moysi]] inquietari. Ecclesiae, quae est Hierosolymae, per triginta annos praefuit. Pro [[Religio Iudaica|Iudaeis]] per orbem dispersis, qui [[Religio Christiana|christianam religionem]] sequebantur, epistulam scripsit. Aetate provectus, a pinnaculo templi protrusus, conterito capite, interfectus est, anno sexagesimo altero.
