'''Aratus Solensis''' (natus circa annum [[310 a.C.n.]]; mortuus anno [[245 a.C.n.]]) fuit [[poeta]] didacticus [[Graecia|Graecus]].
Aratus, filius Athenodori Letophilaeque, [[Soli]]s [[Cilicia]]e (non [[Cyprus|Cypri]]) natus est circa [[315 a.C.n.]] ''[[Suda]]'' dixit Aratum esse discipulum grammatici [[Menecrates Ephesius|Menecratis Ephesii]] atque philosophorum [[Timon]] Menedemique[[Menedemi]]que. Menecrates poemas de agricultura, apibus, et astris scripsit; ut [[Marcus Terentius Varro|Varro]] dixit, "ut [[Hesiodus]] Ascraeus, Menecrates Ephesius." Circa [[291 a.C.n.|291]], Aratus [[Athenae|Athenas]] progressus est, ut litteris [[philosophia|philosophis]] [[Praxiphane]] Zenoque[[Zeno]]que studeat. Hic etiam [[Clalimachus|Callimachi]], maximi poetae aetatis, occurrit. [[Antigonus Gonata|Antigono Gonata]] anno [[276 a.C.n.|276]] rege, Pesaeus Philonides poetae Aratusque ipse in regia Macedoniae[[Macedonia]]e iuerunt. Hic, proximos annos duos, Aratus maximum opus suum, poemam didacticum '"Phaenomena'" composuit. Opus oratione soluta Eudoxi in versosversus transtulit. Cum Pyrrhus Macedoniam invaseret, Aratus regia [[Antiochus I Seleucus|Antiochi I Seleuci]] filii iuit; in Macedoniam tamen regressus est. [[Pella]]e circa annum [[240 a.C.n.|240]] mortuus est.
Operum Arateorum solum "phaenomenon"," quae graeceGraece dicuntur, 1154 versuum poema de rebus caelestibus traditum est; quod poema maxima ex parte [[Eudoxus|Eudoxum]] Cnidium atrologum sequitur. Aratus vero poema lima poetica emendans [[catasterismus|catasterismos]], id est mutationes animantium in signa caelestia, addidit. Pars secunda operis de signis tempestatum disputat; quae pars graeceGraece "''diosemeia"'' dicitur. Carmina Aratea notabiliora facta sunt propter siccitatem rei, quam Aratus astrologiam penitus ignorans aemulatione poetica instigatus vivificare nisus est.
Arati opus vero imitati sunt complures auctores Romani[[Roma]]ni, qui veri aemuli auctoris graeciGraeci dici possunt. Inter eos sunt [[Manilius]] atque [[Vergilius]]. Versiones autem memoratu dignae [[Cicero|Marci Tulli Ciceronis]] ('admodum adulescentulus'), [[Germanicus|Germanici]], [[Avienus|Avieni]] sunt. Cum autem Arati carmina difficiliora sint, temporibus iam antiquis ii, qui illa lexerant, in margine voluminum [[scholia]] addiderunt. Inter explanatores [[Geminus Rhodius]] (primum saeculum a.C), [[Achilles (explanator Arati)|Achilles]] (circa annum [[200]]) [[Leontius]] (circa annum [[600]]). Nominibus [[sidus|siderum]], quae nobis versionibus latinis tradita sunt, hodie quoque utimur; index siderum autem syntaxi mathematicae [[Claudius Ptolemaeus|Claudii Ptolemaei]] ([[saeculum II]]) subest et res gravis per saeculorum decursum in traditione arabica[[Arabia|Arabica]] permansit.
==Bibliographia==
* Erren, Manfred ,. [[1967]]. ''Die Phainomena des Aratos von Soloi, Untersuchungen zum Sach- und Sinnverständnis .'' , Wiesbaden 1967. {{dubsig}}▼
* Erren, Manfred ,. [[1971]]. ''Aratos: Phainomena, Sternbilder und Wetterzeichen .'' , München 1971. {{dubsig}}▼
* Fakas, Christos ,. [[2001]]. ''Der hellenistische Hesiod, Arats "Phainomena" und die Tradition der antiken Lehrepik ,'' , Wiesbaden 2001. {{dubsig}}▼
* Kidd, Douglas ,. [[1997]]. ''Aratus : Phaenomena ,.'' Cambridge 1997Cantabrigia. ▼
* Mair, A. W. [[1921]]. ''Callimachus, Lycophron, Aratus.'' Textum Graecum cum versione Anglica. [[Cantabrigia (Massachusettensis)|Cantabrigiae]] Massachusettensis.
* Martin, Jean ,. [[1974]]. ''Scholia in Aratum vetera ,.'' Stuttgart 1974[[Stutgardia]]e. ▼
* Martin, Jean ,. [[1998]]. ''Aratos : Phénomènes ,.'' II volumina ,. Paris 1998[[Lutetia]]e. ▼
== de libris ==
▲* Erren, Manfred, ''Die Phainomena des Aratos von Soloi, Untersuchungen zum Sach- und Sinnverständnis'', Wiesbaden 1967.
▲* Erren, Manfred, ''Aratos: Phainomena, Sternbilder und Wetterzeichen'', München 1971.
▲* Fakas, Christos, ''Der hellenistische Hesiod, Arats "Phainomena" und die Tradition der antiken Lehrepik'', Wiesbaden 2001.
▲* Kidd, Douglas, Aratus : Phaenomena, Cambridge 1997.
* Mair, A. W., ''Callimachus, Lycophron, Aratus'', textum graecum cum translatione anglice, Cambridge, Mass., 1921.
▲* Martin, Jean, Aratos : Phénomènes, II volumina, Paris 1998.
▲* Martin, Jean, Scholia in Aratum vetera, Stuttgart 1974.
[[Categoria:Carmina didactica]] ▼
[[Categoria:Mortui 245 a.C.n.]]
▲[[Categoria:Carmina didactica]]
[[Categoria:Categoria nativitatis desiderata]]
[[de:Aratos von Soloi]]
|