In [[mythologia Graeca]] '''Aeacus''' erat filius [[Zeus|Iovis]] et nymphae [[Aegina (mythologia)|Aeginae]]. In insula regnavit, quam in honorem matris [[Aegina (insula)|Aeginam]]m vocavit (antea Oenopiam nomen habuerat), amicus et socius [[Athenae|Atheniensium]]. Post mortem ob insignem aequitatem unus e tribus iudicibus in Infernis factus est, cum [[Rhadamanthus|Rhadamantho]] et [[Minos|Minoe]]. Tres filios e duabus matribus habuit: maximum natu [[Telamon]]em, medium [[Peleus|Peleum]], postremum [[Phocus|Phocum]]. Per Telamonem avus est [[Aiax|Aiacis]], per Peleum [[Achilles|Achillis]], qui omnes a poetis idcirco '''Aeacidae''' vocantur.
== De Myrmidonibus. ==
Sic ab [[Ovidius|Ovidio]] fabula narratur: cum [[Hera|Iuno]] aegre ferret insulam in honorem paelicis suae nominatam, pestem immanem [[Aegina (insula)|Aeginam]]m immisit. Cuncti homines et animalia peribant: Aeacus, iam paene solus in deserta terra cum filiis relictus, [[Zeus|Iovem]] patrem flebilis precatus est, sibi populum redderet, totidem homines quot formicas in cortice sacrae quercus euntes viderat. Zeus filium exaudivit et formicas in homines patientes laboris et parcos convertit. Nam dotes formicarum homines facti servaverunt. Itaque e Graeco verbo μυρμηξ, formicam designante, nomen [[Myrmidones]] duxerunt. Quem populum postea [[Achilles]] ad [[bellum Troianum]] secum duxit.
Circa finem vitae Aeacus duos maiores filios e regno expulit, quod invidia commoti minorem Phocum disco in eum iaciendo interfecerant; nam Phocus in omnibus certaminibus semper victor erat.
== Fontes. ==
*[[Hyginus mythographus]] ''Fabulae'' 52.
*[[Publius Ovidius Naso|Ovidius]] libro septimo [[Metamorphoses (Ovidius)|Metamorphoseon]] versus 453-522.
