Quantum redactiones paginae "Daphne (mythologia)" differant

[[Fasciculus:Giovanni Battista Tiepolo 006.jpg|thumb|240px|right| Daphne et Apollo a [[Ioannes Baptista Tiepolo|Iohanne Baptista Tiepolo]] circa [[1744]] depicti. In fronte [[Peneus]] pater, sub veste nymphae [[Cupido]] videntur. Iam rami lauri in digitis Daphnes apparent.]]In [[mythologia Graeca]] Daphne filia [[Peneus|Penei]] fluminis in [[Thessalia]] erat. Ut iuvenem [[Apollo|Apollinem]] effugeret, qui eam amore stimulatus persequebatur, in laurum a patre conversa est. Nam Daphne graecum verbum est, quod laurum significat. Sic haec fabula nobis rationem reddit non tantum nominis huius arboris, sed etiam cur Apollo lauro arbore maxime delectetur, ac corona laurea caput cingat, ut poetae deum carminum imitantes.

 

Secundum [[Ovidius|Ovidium]] [[poeta]]m non casu [[Apollo]] Daphnen adamavit, sed ab ultione irrisi [[Cupido|Cupidinis]] qui duas sagittas e pharetra sua misit : alteram auratam in pectus dei [[Delphi|Delphici]], qua eum inexplebili amore incendit, unam plumbatam quae effecit, ut Daphne omnem amorem aspernaretur. Nec preces audire dei voluit et refugit per silvas quam celeriter potuit. Deus tamen cupidine stimulatus etiam velocior fuit ac iam manum nymphae iniecerat cum illa, patrem non longe aspiciens, precatur ac rogat eum ne virginitatem filiae suae eripi pateretur. Tum numine dei fluminis in laurum arborem commutata est. Apollo frustra lignum osculans, tandem dixit, si non coniugem, attamen arborem suam fore Daphnen. Atque nympha deo annuisse foliorum cacumine , ut capite, narratur.