'''Sancius''' II ''Strennus'' appellatur ([[Hispanice]]: ''Sancho II el Fuerte'') fuit rex Castellae (Sanctius I) [[27 Decembris]] [[1065]] - [[7 Octobris]] [[1072]], [[Regnum Legionis|Legionis]] (Sanctius II) [[1072]] et [[Regnum Galaeciae|Gallaeciae]] [[1070]]-[[1072]].
[[Ferdinandus I (rex Castellae)|Ferdinandus I]] regna sua divisit inter filios. SanciusSanctius primogenitus accepit patriam patris ([[Castella]]m) dum fratres ei acceperunt regna quae pater subiegit: [[Alphonsus VI (rex Castellae)|Alphonso]] Legionem et [[GarciaGarcias I (rex Gallaeciae)|Garciae]] Gallaeciam.
Patre defuncto, SanciusSanctius bellum gessit anno [[1068]] contra sobrinos suos [[SanciusSanctius IV Garciae filius (rex Navarrae)|SanciumSanctium IV Navarrae]] et [[SanciusSanctius I (rex Aragoniae)|SanciumSanctium I Aragoniae]]. Hoc bellum [[Bellum Trium SanciorumSanctiorum]] appellatur. Cum hoc bello, Castella incorporavit ceteras terras Navarrae. Vir clarissumus, [[Rodericus Didaci]] vel Rodericus Campidoctoris, cum SancioSanctio pugnavit.
Tunc, anno [[1069]], SanciusSanctius cum Alphonso contra fratrem Garciam bellum gesserunt, ut regnum Gallaeciam subiegisset. Gallaecia divisa est inter SanciumSanctium et Alphonsum. Nihilnominus, anno [[1072]] SanciusSanctius contra Alphonsum tandem pugnavit. Postea dua proelia, SanciusSanctius victor Alphonsum exilio missit in [[Toletum]].
Eodem anno [[1072]] SanciusSanctius coronatus est regem Castellae Legionisque sed relinquebat singulam urbem [[Ocellum Duri|Semoram]]. Semora recta est ab Urraca, soror SanciiSanctii, quae Alphonso iuvit. SanciusSanctius Semoram obsedit, sed eques insidiosus Semorae, Vellidus Dolfus appellatur, regi mendacia finxit. Tunc cum rege circiter moenias Semorae, Vellidus SanciumSanctium trasfixit cum pilo.
