Quantum redactiones paginae "Andromaque (Racine)" differant

'''''Andromaque''''' est tertia tragoedia a Francogallico poeta [[Ioannes Racine|Iohanne Racine]] composita et prima quae hodieque in magnis eius operibus numeratur. Anno [[1667]] Parisiis docta est et ''Madame'' dedicata - hoc est Angliae regis [[Carolus I (rex Angliae)|Caroli I]] et [[Henrietta Maria|Henriettae Mariae]] filiae, [[Henricus IV (rex Francorum)|Henrici IV]] nepti - quae et ipsa ut [[Andromache]] patre victo in exsilium proficisci coacta erat<ref>Jean-Émile Morel, "[https://www.jstor.org/stable/40518527 La vivante Andromaque]", ''Revue d'Histoire littéraire de la France'', 1924ː 604-619 </ref>. Poeta argumentum in primis e tertio libro ''[[Aeneis|Aeneidis]]'', sed etiam ex [[Euripides|Euripidea]] ''[[Andromache (Euripides)|Andromacha]]'' sumpsit. Ad Andromachae mores fingendos ''[[Ilias|Iliadem]]'' secutus est adeo ut ne eam Neoptolemi concubinam faceret [[Astyanax|Astyanactem]] alio infante supposito fraude salvatum matrem in Epirum sequi voluerit<ref>Versus 70-76.</ref> et auctores antiquos [[Neoptolemus|Neoptolemo]] liberos e captiva Troiana natos tribuentes neglexerit. Apus Racine Orestes [[Hermione (mythologia)|Hermionen]] amat quae Neoptolemum sponsum amat quae captivam suam Andromachen amat quae Hectoris memoriae et eorum filio Astyanacti fidem servat. Ita [[Fatum|fatalibus]] retibus haerent omnes illae personae.