Anno [[106 a.C.n.]] Strabo [[quaestor]] Titi Albucii proconsulis [[Corsica et Sardinia|Sardiniae]] provinciae erat. Postquam Romam redierunt, Strabo frustra Albucium accusare conabatur<ref>[[Marcus Tullius Cicero]], ''divinatio in Caecilium'' 63</ref>. Anno [[104 a.C.n.]] [[tribunus plebis]] [[Quintus Fabius Maximus Eburnus|Quintum Fabium Maximum Eburnum]] cum eventufeliciter accusavit, quod is proprium filium necavisset<ref>[[Valerius Maximus]] VI 1,5</ref>. Anno [[92 a.C.n.|92]] aut antea [[praetor|praeturam]] adeptus est et deinde [[Macedonia (provincia Romana)|Macedoniam]] provinciam administravit. Inter [[Bellum sociale]] oppidum [[Asculum]] in [[Picenum|Piceno]] legatus petebat atque Titum Lafrenium vicit. Itaque anno [[89 a.C.n.]] una cum [[Lucius Porcius Cato|Lucio Porcio Catone]] consulatum nactus est. Hoc anno Asculum expugnavit, postquam frustra cum Marsorum duce Publio Vettio Scatone de pace egit<ref>[[Appianus Alexandrinus]], ''Bella civilia'' I 207-216</ref>. Imperator acclamatus est atque auxiliaribus militibus civitatem Romanam dedit<ref>[[Gaius Plinius Secundus]], ''[[Naturalis historia]]'' III 138</ref><ref>[http://db.edcs.eu/epigr/epi_einzel_it.php?p_belegstelle=CIL+01%2C+00709&r_sortierung=Belegstelle CIL I 709]</ref>. Mense Decembri eius anni triumphavit. Anno sequente proconsul totam Italiam septentrionalem expugnavit. Cum [[Quintus Pompeius Rufus]] consul copias Strabonis assumere conaretur, is Strabone favente a militibus caesus est. Anno [[87 a.C.n.]] a senatu auxilio contra [[Lucius Cornelius Cinna|Lucium Cornelium Cinnam]] consulem [[Roma]]m vocatus est, sed deinde de foedere cum Cinna convenit. Paulo post peste interiit atque propter calumnias a plebe per vias urbis trahebatur<ref>[[Velleius Paterculus]], ''Historia Romana'' II 21,2; [[Plutarchus]], ''Pompeius'' I,2</ref>. Militibus et pecunia patris Gnaeus Pompeius filius mox potentiam magnam adipisci potuit.
