[[Fasciculus:Castello scilla.jpg|right|thumb|200px|Saxum Scyllanum in Calabria.]]
Sic poeta [[Ovidius]] metamorphosisformae mutatae fabulam narravit : Scylla, formosa virgo, in Calabria prope mare vitam agebat ubi colloquia cum [[Nereides|Nereidibus]] amicis habere solebat. Cum a multis aliis iuvenibus petebatur, tum deus marinus [[Glaucus (deus)|Glaucus]], statim ac vidit, inextinguibili cupidine exarsit. Nec tamen puellae persuasit ut secum coiret. Itaque dolore repulsae indignans veneficae [[Circe|Circes]] ad auxilium refugit atque philtrum amoris eam rogavit. At Circe, et ipsa amore Glauci ardens, eum hortatur ut puellam consentientem atque sui cupidam potius eligere vellet. Quod Glaucus omnino recusavit. Tunc filia [[Helius|Solis]], sese spretam aegre ferens, ultionem in miseram et insontem Scyllam meditatur, dum herbas maleficas colligit et commiscet. E quibus venenum factum in aquam qua virgo lavabatur ipsa effudit. Tunc Scylla, quamquam ora virginis retinens,
[[Fasciculus:Johann Heinrich Füssli 054.jpg|right|thumb|300px|Ulixes adversus Scyllam quae iam comites ex oribus suspensos in aerem sustulit. Tabula picta a Iohanne Henrico Füssli.]]
