Quantum redactiones paginae "Isidorus Hispalensis" differant

{{Videdis|Isidorus (nomen)}}

Sanctus '''Isidorus Hispalensis''' (ca. [[560]]-[[4 Aprilis]] [[636]]) [[archiepiscopus]], [[Doctor Ecclesiae]], unus ex egregissimis [[auctor]]ibus primae partis [[Medium Aevum|Medii Aevi]] erat. ''Etymologiarum sive Originum'', eius [[magnum opus]], maximi momenti pro [[traditio]]ne [[scientia (ratio)|scientiae]] [[antiquitas|classiciae]] erat.

 

Isidorus Hispalensis episcopus, circa 560 parentibus Severiano et Theodora [[Carthago Nova|Carthaginis novae]] in Hispania natus, duo fratres [[Leander Hispalensis|Leandrum]] et [[Fulgentius Astigi|Fulgentium]] habebat unamque Florentinam nominatam sororem. Generosus fuit enim Isidorus familia sua, egregia dignitate nota. Leander, Isidoro aetate provectior frater, tamquam archiepiscopus in Hispali civitate (vulgo hispanico sermone Sevilla) ministrabatur et amicus Papae Gregorio V fuit cum alter aetate minor frater, Fulgentius, episcopatu [[Astigitanus|Astigitano]] functus est a Leandro fortassis ipso nominatus. Eorum mortuis parentibus, iunior germanus frater Isidor a fratre Leandro educatus fuit ipsemet iam antenominatus eo curabatur ad iuniorem Isidorum sacerdotem ordinandum. Cum pristina antiqua Romana debilitata fuisset ac factio nobilis olim ruditate infecta esset etiam violentia inexercuisset, Isidorus ipse actitabat in convertendo Arianos Visigothos ad Catholicam niceanam confessionem fratrem assequens seniorem Leandrum Hispalensem. Ipse solus Isidorus instituta fratruelia leandrina continuavit eo ipso seniore educante fratre e vita interdum decesso. Isidorus prima abhinc iuventute in monasterium ingrediebatur. Aetate triginta annos impleta Isidorus abbas creabatur. Eo ministerio severe moderabatur; saeculo suo regimen monasticae vitae apprime tenebatur ac respiciebatur. Fratri suo Leandro similiter inagens functus erat Isidorus ministerio praestanti Toleti ad concilium illius Hispalis. Leandro mortuo [[13 Martii]] 600 aut 601 Isidorus triginta etiam plus annorum episcopaliter eo ministrabat eique fama unius altissimi eruditi Aetate Media oriente incumbebatur. Inter orientis Medii Aevi scriptores Isidorus Hispalensis praeeminens tenendus est nam ipsemet eruditionis antiquum aes colligebat atque inordinabat. Fuit enim Visigothorum regnum saeculo suo mixtione latini moris impressum et germanici. Reliquae attamen Hispaniae provinciae partes - inter quas etiam Isidori natalis civitas sit numeranda - sub orientalis romani imperii byzantini potestate stabat qua causa ad romanos ingenuos fontes accessus possibilis fiebat. Anno [[1598]] in numerum sanctorum relatus est. [[Papa]] [[Innocentius XIII]] eum anno [[1722]] [[Doctor Ecclesiae|Doctorem Ecclesiae]] nominavit.

 

== Opera ==

 

Latine solum enim scriptas paginas suas composuit Isidorus; eaedem seduliter ab monachis Medio Aevo multiplicatae fuerant. Harum paginarum Isidori gratia solum aliquorum auctorum dicta posteritati traditae fuerant. Multas et varias Isidorus exercuit artes post se magnum operum numerum reliquens. Praecipue omnibus notae sunt suae in 20 libris collectae et anno 623 editae Etymologiae quarum titulus "Etymologiarum sive originum libri XX" erat. Cum hoc opere erudito promovebat Isidorus scientiam saeculi sui usque ad orientem illuminatum europaeum saeculum; effectiores praecipue primi tres libri fuerant super litterario Trivio (Grammatica, Rhetorice, Dialectica) et super mathematico Quadrivio (Arithmetica, Geometria, Astronomia, Musica). "De viris illustribus" vitarum descriptiones continet prodigiaque sanctorum super ex Africa septemtrionali et ex Hispania romanis scriptoribus saeculis VI ac VII viventibus.

Sine ullo dubio inter suos aemulos praestabat Sanctus Isidorus tamquam theologus cum ipse totius Medii Aetatis opere suo informabat morem ecclesialemque doctrinam. Suum velut manuale theologicum morale institutum praecipuum theologicum opus "Sententiarum libri tres" ad Ecclesiae doctrinam super vitae christianae educatione tractantem indicat superque compositione ecclesiali. Sacerdotum caritativa obligatio in eo designabatur quod cura erga proximum servata sit. Refutabat attamen Sanctus Isidorus, paganis asperrime vituperatis, vim paganos in convertendo ad Christianitatem ceterosque. Ita informans scientiam traditam artesque promovens Sanctus Isidorus eruditionis etiam ponebat fundamentum et urbanitatis sciendi pro toto adveniendo medievali tempore europei continentis.

* Opera generalia:

** [[Etymologiarum Libri Viginti]] (sive ''Origines''): Hoc opus, paulo ante mortem suum scriptum, continet res ex operibus centum quinquaginta quattuor (154) scriptorum et personarum Romanarum. Totam scientiam profanam religiosamque Isidorus colligere tentavit. [[Medium Aevum|Medio Aevo]]