Eusebius ex [[Syria]] oriundus est; incertum valde num una cum [[Arius (theologus)}|Ario]] a [[lucianus Antiochensis|Luciano Antiochensi]] instructi sint. In Arii litteris quibusdam Eusebius titulatur ''syllucianistes'' quae vox a nonnullis ''disciplinas Luciani sequens'' explicatur. Alii autem dicunt veneratores Luciani (+ 312) ita appellatos esse.<ref>Hanns Christof Brennecke: ''Lukian von Antiochien in der Geschichte des arianischen Streites'', in: Hanns Christof Brennecke, Ernst Ludwig Grasmück, Christoph Markschies (ed.): ''Logos. Festschrift für Luise Abramowski zum 8. Juli 1993''. Walter de Gruyter, Berolini et Neoeboraci 1993,p. 170–192, praesertim p. 177</ref> Eusebius, cum [[berytus|Beryti]] episcopus esset, ad sedem episcopalem illustriorem Nicomediae aspiravit atque languebat, sedem imperatoris [[Licinius (imperator)|Licinii]]. Cuius uxor [[Flavia Iulia Constantia]], [[Constantinus Magnus|Constantini Magni]] soror, Eusebium magni aestimavisse dicitur. Fuerunt qui dicerent Eusebium familiae imperialis membrum fuisse.
Cum Arius theologiae caussa [[Alexandria]]e anno 319 in synodo (quam [[Alexander Alexandrinus]] indixerat) condamnaretur, praesidium Eusebii [[Caesarea Maritima|Caesareae]] quaerebat, quo fugiens sartus atque tectus servatus est. Insuper auxilium spiritale ab Eusebio petivit.
