Quantum redactiones paginae "Paulus Diaconus" differant

Content deleted Content added
mNo edit summary
Linea 3:
'''Paulus Diaconus ''' (vulgo Paul Warnefried) in regione praesentis Italiae [[Forum Iulii (Italia)|Foro Iulii]] circiter anno [[725]] natus est et [[Mons Casinus|Monti Casini]] anno [[797]] aut [[799]] obiit. Illustris [[historicus|rerum gestarum scriptor]], [[poeta]] ac [[monachus]] [[Langobardi|langobardus]] [[lingua latina|linguae Latinae]] fuit.
==Vita==
Paulus DiaconumDiaconus, ut magis erudiretur, una duce [[Ratchis (rex Langobardorum)|Ratchis]] anno 744 [[Papia]]m ad regiam venit. Ibi discipulus Flaviani grammatici et in litteris classicis et in theologia christiana necnon fundamentis linguae Graecae iurisprudentiaeque instructus est. Eodem tempore sacerdotium, verisimiliter in Monasterio Sancti Petri ad [[larius lacus|Larium lacum]], complexus est. Tunc regis Desiderii (757-774) consularius necnon magister filiae regiae Adelpergae factus est. Quam anno 758 ad nuptias cum duce Aragiso II [[Beneventum]] comitabatur. Ibi autem Paulus Diaconus ipse opera scribere coepit poemate in honorem Adelpergae anno 763 confecto. Insuper confecit inscriptiones pro aedificiis ducalibus [[Salernum|Salernitanis]] varias et elogium Sancti Mercurii cuius ossa duce imperante anno 768 Beneventum translata erant. Anno 768 et 1769 opus primum historiographicum saepius ab aliis tractatum pepigit cum titulo ''Historiae Romanae'' tomorum duodecim: agitur de ''Breviarii'' [[eutropius|Eutropii]] continuatione usque ad annum 552, quod discipulae suae nobili atque sedulae dedicaverat. Ante annum 769 ad regis Desiderii Papiam reversus est cui in querelis cum papa et Francorum gente superandis auxiliabatur. Itaque Paulus Diaconus Langobardia a Francis occupata sese ad [[mons Casinus|Montem Casinum]] conferre coactus est qua votum primum fecit, docebat, scribebat.
 
Quoniam frater ex anno 776 (post coniurationem Hrodgaud) in [[regnum Francorum|Regno Francorum]] iam dudum obses fuerat, anno 782 aulam [[carolus Magnus|Caroli Magni]] cum lamentatione in versibus petivit. Carolus clemens desiderio Pauli de fratro liberando annuit si Paulus Rotrudi filiae quinquennium magister linguae Graecae vacaturus esset. De quo testimonium perhibent commentarius eius in ''Artem Donati'', epitaphia pro Carolingiensibus nobilibus et poemata varia. Magni momenti autem fuit ''Liber de episcopis Mettensibus'' qui archicapellano Angilram instigante gesta episcoporum ultramontana clarissime descripsit. Neque post reditum in Italiam meridianam aetate anni 787 contactus cum septentrione ruptus est. A papa [[Hadrianus I|Hadriano I]] ''Sacramentarii Gregoriani'' exemplar Carolo Magno datum est et Adalard de Corbi litteris [[gregorius Magnus|Gregorii Magni]] gaudere potuit. Carolo Magno volente anno 789 homeliarum patrum ecclesiasticorum CCXLIV collegit ''(Homiliarius)'' quae in regno Caroli quasi officiales declaratae sunt.