Quantum redactiones paginae "Fridericus Schillerus" differant

Iam antea dux [[vimaria|Vimariensis]] eum consiliarium instituerat. Anno 1787 denique in [[Thuringia]]m venit et eo gaudio fuerunt dux, [[Ioannes Gottfriedus Herder]], [[Christophorus Martinus Wieland]] et - [[ioannes Volfgangus Goethius|Goethius]] 1788 ex Italia reversus. Ingenio animoque diversi duumviri isti optime se invicem supplebant. Goethio mediatore Schillerus anno 1789 professor exterordinarius de historia in [[universitas Ienensis|Universitate Ienensi]] creatus est. Die [[22 Februarii]] [[1790]] [[Carlotta Ludovica Antonetta von Schiller|Carlottam Ludovicam Antonettam de Lengefeld]] [[uxor]]em duxit. Eodem anno edidit ''Historische Memoiren vom 12. Jahrhundert an bis auf die neuesten Zeiten'' et de [[Bellum triginta annorum|Bello triginta annorum]] scripsit. [[Carolus Leonardus Reinhold]] ei persuasit, ut philosophiam [[immanuel Kantius|Kantii]] complecteretur. Schillerus volubiliter res complicatas facile reddere quivit et, in vestigiis Kantii, aestheticae recentioris praeco factus est. Ea omnia in commentationibus multis ex anno 1792 iterum atque iterum in lucem prolatis annuntiavit. Anno 1790 consiliarius aulicus nominatus est a Mainingiensibus - et simul civis Rei publicae Franconiae Novae. Anno 1790 in matrimonium duxit Carlottam de Lengefeld; poeta indefessus operam dabat, ut tam historicus quam philosophus agnosceretur. Utique sublineatum est historiam atque philosophiam res poeticas, veras eius indoles, praeparavisse. Anno 1791 infirmus usque 1794 in patria degebat. Ienam reversus ab anno 1794 edidit periodicum ''Die Horen'', quo amicitia cum Goethio porro firmata est et pulcherrima creata sunt. Tum multa in Schillero adhuc celata quasi ex eo saltaverunt et inde ab anno 1795 opera eius magna edita sunt: poemata didactica, [[carmen epicolyricum|carmina epicolyrica]] (nonnumquam in certamine cum Goethio simul versificante), dramata ''Wallenstein'' (1799), ''Maria Stuart'' (1800), ''Jungfrau von Orleans'' (1801), ''Die Braut von Messina'' (1803), ''Wilhelm Tell'' (1804). Ex anno 1799 Vimariae vixit. De spiritali luxuria testimonium dant opera ''Xenien'' ubi ironia malitiae nupsit. Anno 1802 ab imperatore nobilitatem nactus est. Anno 1804 [[berolinum|Berolini]] in dramatis repraesentatio fuit, unde insanus revenit. Labore nimio et drogis destitutus naturae concessit.

==Gravitudo==

Omnium poetarum Germanicorum princeps fuit, ut constat. Cum Goethius multiplex naturam, animas, feminas optime describeret, Schillerus idealista fortitudinem, libertatem, virtutes cantabat. In dramaticis, lyricis, aestheticis immortalia creavit. In principio litteras Theodiscas dramatibus revolutionariis auxit quae simul nobis animum istius poetae patefaciunt. Goethius drama ''Die Räuber'' venerans id correcte immaturum esse dixit, aptum periodo tumultuosae "Sturm- und Drang". Postea Schillerus iam in tragoedia politica ''Fiesko'' (1783) personas historicas praetulit et in opere praetitulato ''Kabale und Liebe'' (1784), ubi democratia astutiam subdolam vicit, politicam contemporaneam Germanicam descripsit. ''Don Karlos'' (1785), quod velut drama excogitatum esset, cosmopoliticum factum est contra despotarum terrorem. Anno 1795 maturitas scientifica impetrata est. Tragoedia ''Wallenstein'' (1799), [[napoleo I (imperator Franciae)|Napoleonis]] exemplum, in initio dramatum maxime illustrium erat. Opera ''Die Jungfrau von Orleans'' et ''Die Braut von Messina'' clare affirmant christianismum positivum ideis Kantii suppressum esse.