Quantum redactiones paginae "Reformatio Cluniacensis" differant
Content deleted Content added
→Origo: auxi |
pag. auxi |
||
Linea 16:
Cum Berno (circa 850 - 927) primus abbas Cluniacensis institutus est, iam duas abbatias rexit. Cui abbas [[Odo Cluniacensis|Odo]] (878 - 942) secutus est. Per duo saecula iugiter alia monasteria se abbatiae Cluniacensi adiunxerunt, ut saeculo duodecimo fere 1500 monasteria ad ordinem Cluniacensem pertinerent<ref>[https://www.mittelalter-lexikon.de/wiki/Cluniazensische_Reformbewegung Mittelalter-Lexikon]</ref>. Omnia huius ordinis monasteria vitam secundum regulam Benedictinam et consuetudines Cluniacenses egerunt se abbati Cluniacensi iureiurando subiciens, qui quasi "abbas universalis"<ref>[https://books.google.at/books?id=LMGurk35yBMC&pg=PA517&lpg=PA517&dq=%22Reformatio+cluniacensis%22&source=bl&ots=2ILAwdoksW&sig=ACfU3U2vBfXvPBKmo0RL3wiqTBFgFVhIXg&hl=de&sa=X&ved=2ahUKEwjMhdOQqODqAhUJJBoKHb88D7YQ6AEwAXoECAsQAQ#v=onepage&q=%22Reformatio%20cluniacensis%22&f=false Klaus Schreiner (2013): Gemeinsam leben ...], p. 518</ref> moderationem omnium obtinuit. Monachi omnium monasteriorum se [[Professio religiosa|professione religiosa]] abbatiae Cluniacensi obligaverunt, superiores ab abbate Cluniacensi nominati sunt. [[Liturgia]] maximi momenti fuit et multum temporis absumpsit. Cum Cluniacum [[stipendum missae|stipendiis missarum]] abundaret, nova ecclesia abbatialis omnium tum in occidente ecclesiarum maxima aedificata est<ref>[http://www.orden-online.de/wissen/c/cluny/ Orden online]</ref>.
Abbas [[Odilo Cluniacensis|Odilo]] (994–1049) reformationem monasteriorum continuavit, ut quasi "[[ordo religiosus|ordo]]" natus est. Qui etiam [[Commemoratio Omnium Fidelium Defunctorum|commemorationem omnium fidelium defunctorum]] instituit (circa annum 998), quae postea tota [[Ecclesia Catholica Romana]] introducta die [[2 Novembris]] celebratur, necnon "[[pax Dei|pacem Dei]]" et postea "[[treuga Dei|treugam Dei]]".
Saeculo undecimo, imprimis sub abbate Odilo (994–1049), reformatio Cluniacensis vim in gubernationem ecclesiae Catholicae Romanae exercere coepit. Cum monachi Cluniacenses, quorum multi Romae erant, a dominis saecularibus [[exemptio|exempti]] essent, [[papa]], caput ecclesiae, arbitrio nobilitatis Romanae parere debuit. Quod haec papatus condicio magis magisque intolerabilis visa est, homines animo Cluniacensi imbuti, inter quos [[Humbertus de Silva Candida]], [[Alexander II|Anselmus Luccensis]] et [[Gregorius VII]], contra potestatem [[laicus|laicalem]] in ecclesia et [[simonia]]m contendere coperunt, ex quo [[Renovatio ecclesiastica saeculi undecimi]] nata est.▼
▲
Sed iam saeculo duodecimo medio [[Petrus Venerabilis|Petro Venerabili]] abbate ordo Cluniacensis propter difficultates oeconomicas, sed etiam disciplinam relaxantem solvi coepit. Ad hoc venit controversia cum [[Bernardus Claraevallensis|Bernardo Claraevallensis]], cuius novus [[Ordo Cisterciensis]] celeriter crevit et desideriis novi saeculi melius respondit. Anno [[1258]] abbatia Cluniacensis tutela papali relicta [[commenda]] regis [[Francia]]e facta ordo dissolutus est.
== Quaedam monasteria, quae consuetudines Cluniacenses secuta sunt ==
*[[Sanctus Benedictus ad Ligerim (abbatia)]]
*[[Abbatia Sanctae Mariae Magdalenae]] [[Vezeliacus|Vezeliaci]]
*[[Hirsaugiensis abbatia]]
*[[Abbatia Fructuariensis]]
*[[Abbatia Farfensis]]
*[[Monasterium San-Blasianum]]
*[[Abbatia Mariae ad Lacum]]
== Notae ==
| |||