Quantum redactiones paginae "Reformatio Cluniacensis" differant
Content deleted Content added
Linea 17:
Saeculo undecimo, imprimis sub abbate Odilo (994–1049), reformatio Cluniacensis vim in gubernationem ecclesiae Catholicae Romanae exercere coepit. Cum monachi Cluniacenses, quorum multi Romae erant, a dominis saecularibus [[exemptio|exempti]] essent, [[papa]], caput ecclesiae, arbitrio nobilitatis Romanae parere debuit. Quod haec papatus condicio magis magisque intolerabilis visa est, homines animo Cluniacensi imbuti, inter quos [[Humbertus de Silva Candida]], [[Alexander II|Anselmus Luccensis]] et [[Gregorius VII]], contra potestatem [[laicus|laicalem]] in ecclesia et [[simonia]]m contendere coperunt, ex quo [[Renovatio ecclesiastica saeculi undecimi]] nata est.
Sed iam saeculo duodecimo medio [[Petrus Venerabilis|Petro Venerabili]] abbate ordo Cluniacensis propter difficultates oeconomicas, sed etiam disciplinam relaxantem solvi coepit. Ad hoc venit controversia cum [[Bernardus Claraevallensis|Bernardo Claraevallensis]], cuius novus [[Ordo Cisterciensis]] celeriter crevit et desideriis novi saeculi melius respondit. Anno [[1258]] abbatia Cluniacensis tutela papali relicta [[commenda]] regis [[Francia]]e facta ordo dissolutus est.
== Notae ==
| |||