Quantum redactiones paginae "Res publica Sinarum" differant

Iam refugus dudum Iaponiae vivens Sun Yat-sen, confirmandamque rem publicam et duces militum subigendos ratus, anno [[1917]] reversus [[Quancheum|Cantoniam]] paratum in duces provinciales bellum. Tunc enim [[primum bellum mundanum|primo bello mundano]] contra [[Germania]]m res publica interfuit, ut coloniae huius in Sinis liberarentur; nec bellum aliter confectum, quam Germania victa anno tertio, neque tamen coloniae eius, ut [[Deliberatio de pace componenda Lutetiae facta (1919)|decretum est Lutetiae]], in manu Sinarum redditae, sed assignatae Iaponiae; quam cum famam accepissent, statim ad vias ruere cunctis in urbibus turbae contra eos qui summam rerum administrant, deseruisseque et prodidisse civitatem vehementer adcusantes. Is autem reficiens Kuomintang, bello cum Pechino moto, neque verum auxilii gentium Europaeum potiri valens, cum libertatis causam subvenire eas arbitratus subsidium poposcisset, bis repulsus tandem sese ad recenter conditam [[Unio Sovietica|Sovieticam Unionem]] advertit. Namque eodem tempore nec iam [[Iosephus Stalin]] rerum potitus, et cupiens [[communismus|communisticam doctrinam]] alias in gentes vulgare ipsi qui ibi rem publicam tenent [[Factio communistica Sinensis|factionem eiusdem doctrinae apud Sinas]] condere parabant; quos cum Sun Yat-senille accedisset causa Kuomintang adiuvandi, libentius et auxilium promissere ac [[Adolphus Ioffe|Adolphum Ioffe]], versatum hominem in legationibus, legatum missere, qui Unionem Sovieticam daturam operam, ut vincantur provinciales duces, anno [[1923]] Sciamhaevi declaravit.

Interim et Sun Yat-sen tanta rei publicae servandae mole fessus et aegritudine anno [[1925]] vita excessit. Iam enim ipsafactio Kuomintangsua, vacillans ambigensque utrum danda in consultores Sovieticos fides, qui coniunctionem cum communistica factione hortarentur (namque erant et omnes communisticae factioni adhaerentes id temporis pars multa Kuomintang), in duas partes est divisa, quarum haec cum Sovieticis consentiebat, illa vi ob metum perimere communistas studebat, ultraque autem ad [[Chiang Kai-shek]], qui Sun Yat-sen exstinctum post militiae praevalebat, ut arbiter controversiarum spectabant. Qui cum primum sese ad partem Sovieticis fautorum adpellens, alterae ducibus in custodiam traditis, qui iam amentius in sicam capitaleque odium occurrebant; mox verum et contra eam faciens impetum, Sovieticis consultoribus in exsilium pulsis, gradatimque in vim apertam recurrens die [[12 Aprilis]] [[1927]] vel ad mortem duci vel adeo protinus trucidari in viis communistas iussit. Nec talem caedem sine causa fecit; equidem quod priori anno bello rursus moto cum Pechino, multis provinciis in Kuomintang obvenientibus, quarum multa pars populi communistis concors, his autem cadentibus in suspicionem, ne novarum provinciarum favori freti contra ipsum sentirent, Nanchino capto decrevit ne iam superesse communistas pateretur. His proscriptis, bello perfecto, capite Nanchini rei publicae instituto, summae imperii potitus Chiang Kai-shek bellum cum ceteris provincialibus ducibus iam parabat.