Quantum redactiones paginae "Hamilcar Barca" differant

Content deleted Content added
m Aliquot correctiones
No edit summary
 
Linea 1:
{{Capsa hominis Vicidata}}
'''Hamilcar Barca''', vel Barcas ([[Punice]] 𐤇𐤌𐤋𐤒𐤓𐤕 𐤁𐤓𐤒, a ''barak'', 'fulgur']) (natus [[270 a.C.n.]]; mortuus anno [[228 a.C.n.]]), [[pater]] [[Hannibal]]is, fuit [[vir publicus]], [[dux]] [[Phoenices|Punicus]], et conditor Barcidarum generis. Iussit hortos claros Hamilcaris fieri qui stabant "[[Megara]]e, [[suburbium|suburbio]] Carthaginis".
 
== Biographia ==
[[Fasciculus:Karthago.JPG|thumb|left|Ruinae [[Carthago|Carthaginis]].]]
 
Praeclarus fuit in [[primum bellum Punicum|primo bello Punico]] anno [[247 a.C.n.]], cum imperium cepit in [[Sicilia]] quae tum erat praecipue in manibus Romanorum.
Appulit subito in boreo-occidentali parte insulae cum parva manu mercenariorum, cepit oppidum in monte "HerktéHeirkté", vel ''Pellegrino'' ad [[Panormus|Panormum]]. Non solum potuit sustinere omnes adgressiones sed etiam incucurrit in oram [[Italia]]e meridionalis.
 
Anno [[244 a.C.n.]] exercitum transtulit ad stationem similem in summo monte Erycis (MonteMons Sancti Iuliani) de quo poterat auxilium ferre castris obsessis in civitate vicina Drepano. Post cladem Punicam in insulis Aegatis anno [[241 a.C.n.]], invicta potestas Hamilcaris indomita ire in Siciliam potuit .
 
Quae clades, imputata imperatoribus Punicis ex vetere genere suscitavit multos iratos, non solum mercenarios qui stipendia rogabant sed etiam Libyci agricolae servi facti et cives ad quos classis declivis pertinebat. Inde fuit seditio mercenariorum quae inspiravit personam litterarum [[Tertia filia Hamilcaris Barcae|Salammbônem]] ut [[Salammbô|librum eponymum]] [[Gustavus Flaubert|Gustavi Flauberti]]. Mercenarii, servi fugitivi et pauperes agricolae quos regebat Libycus Mastho[[Matho]], Gallus Autariatis[[Autariatus]] servusque Campanus Spendios[[Spendius]] Carthaginem obsederunt et alias urbes ut Uticam et Bizertam ceperunt. Hamilcar Barca conatus est naves efferre e [[portus|portu]]. Postea [[bellum|bello]] lacessivit copias seditiosorum et adduxit eos in solitudinibus vallis (in faucibus [[Scia]]e) in quibus, principe Numido adiuvante, caesi sunt omnes.
 
Qua victoria confecta Hamilcar ita valuit inter populares et amicos patriae, ut inimici impedire non possent, quin fieret imperator exercitus Punici et dominus Carthaginis.
 
Dilecto exercitoque novo exercitu, qui incucurrit in [[Numidia]]m, iussit iter facere in Hispaniam (anno [[236 a.C.n.]]) in qua sperabat novum imperium condere, ut compensaret Siciliam Sardiniamque perditas. Ex quibus [[castra|castris]] Romanos ulcisci volebat.
Per octo annos, domi militiaeque, fines vastos in [[Hispania]], uberes in [[metallum|metallis]], exercitumque paene ex Ibericis viris ferocibus compositum creavit. [[Illici|Helika]] obsessa, subito mortuus est et consilia perierunt.
Hamilcar longe inter ceteros Carthaginienses temporis sui eminebat domi militiaeque amore patriae. Solus Hannibal filius, quem informabat ad odium erga Romanos, virtutibus eum superavit.
 
== Fontes antiqui ==
 
* [[Appianus Alexandrinus]], ''[[Historia romana (Appianus)|Historia romana]]'', VII-VIII
* [[Cornelius Nepos]], ''[[De viris illustribus]]'', ''Hannibal''
* [[Polybius]], ''[[Historiae (Polybius)|Historiae]]'', III-XV
* [[Titus Livius]], ''[[Ab urbe condita libri|Ab Urbe condita libri]]'', XXI
{{NexInt}}
* [[Uticae Pugna (Bellum Mercennariorum)]]