|
Die 18 Octobris 1414 [[Sigismundus Luxemburgicus|Sigismundus]], rex [[Sacrum Romanum Imperium|Romanorum]] et [[Hungaria]]e, Iohannem Hus ad [[Oecumenicum Concilium|concilium]] [[Concilium Constantiense|Constantiense]] invitavit et ei fidem publicam dedit. Hus Constantiam sub salvo regis Sigismundi conductu die 3 Novembris 1414 advenit. Sed non obstante regis praefati salvo conductu cleri de Bohemia et praecipue de Praga praelatorum ac magistrorum instigatione mense Decembri anno eodem captivatus per ipsum concilium carceri duro in monasterio [[Ordo Fratrum Praedicatorum|fratrum praedicatorum]] ibidem iuxta [[Lacus Bodamicus|stagnum ipsius civitatis]] sito mancipatus est. Fautores eius in Constancia praesentes (tam spirituales quam saeculares) diligenter contra concilium pro Hussi liberatione laborantes nihil prodesse potuerunt.<ref name="Vavrinec"/>
In ipsa captivitate Hus multas epistolas et scripta occulte suis scribebatscripsit amicis in ConstantiaConstantiae praesentibus, quae scripta et ad Bohemiam caute destinabanturdestinata sunt. Ab ipsis quoque suis amicis et fautoribus vice versa scriptis et epistolis consolatoriis recreabaturrecreatus et ad standum viriliter in eiussuo proposito confirmabaturconfirmatus est. Has autem epistolas custodes certi carceris muneribus amicorum Iohannis Hus subarati{{dubsig}} caute et circumspecte ipsis fautoribus Magistri Iohannis praesentabantpraesentaverunt et insuper ipsorum epistolas ipsi Magistro Iohanni sub ferculis aliquibus abscondendo mirabiliter porrigebantporrexerunt. Ibidem etiam ad vota amicorum et aliquorum carceris custodum septem tractatulos, quamvis libris carens, scripsit, puta ''De mandatis Dei et oracione dominica'', item ''De peccato mortali'', item ''De cognicione Dei'', item ''De tribus hostibus hominis et septem peccatis mortalibus'', item ''De penitencia'', item ''De matrimonio'', item ''De sacramento corporis et sanguinis Domini''.<ref name="Vavrinec"/><ref>[http://www.collegium-carolinum.de/bibliothek/arbeitsbibliographien/hussitismus/quellen-handbuecher.html Opera magistri Iohannis Hus (www.Collegium-Carolinum.de)]</ref>
Tamen Iohannes Hus post tres audientias coram concilio die 6 Iulii [[1415]] per concilium ConstancienseConstantiense [[Poena capitalis|ad mortem]] est sententiatus. Quem ab officio sacerdotali in publica ipsius concilii sessione degradatum spirituales tradunttradiderunt brachio secularisaeculari. Qui extra civitatem ConstanciensemConstantiensem eductus in quodam prato columnecolumnae in modum asseris spissi factae catenis ac funibus alligatus ac fasciculis straminum et lignorum circumseptuscircumsaeptus est. Tunc venit ad Iohannem Hus marsalcius [[Sacrum Romanum Imperium|imperii]] Happe de Poppenheim eteumque adhortabaturadhortatus est eum, ut coservetconservaret vitam incolumem, et ut praedicata olim per se et dicta sua abiuretabiuraret utet revocetrevocaret. Hus negavit.<ref name="Petr"> Petri de Mladenowic Relatio de Mag. Johannis Hus causa, in: Franciscus Palacký (ed.), Documenta Mag. Johannis Hus, Pragae 1869, [http://147.231.53.91/src/index.php?s=v&cat=49&bookid=257&page=339 pag. 323.]</ref> Carmen autem ''"Christe, fili dei vivi, miserere mei"'' laete decantantedecantans ignisigni est consumptus. Post cuiuseius incineracionemconcremationem, ne reliquiereliquiae eius remanerent, etiam cinis ipse in [[Rhenus|Rhenum flumen]] ibidem de vicino fluensfluentem est proiectus.<ref name="Vavrinec"/> Anno 1416 combustus est Constantiae etiam Hussi socius [[Hieronymus Pragensis]]. [[Reformatio Bohemica|Christiani Bohemici]] illos deinde sicut sanctos martyres veneraverunt.
{{Citatio|1= Deus mihi testis est, quod ea, quae false mihi ascribuntur, per falsos testes mihi imposita, numquam docui nec praedicavi, sed de principali intentione meae praedicationis et omnium aliorum meorum actuum vel scriptorum exstitit, ut solum homines retrahere possem a peccatis; in ea vero evangelii veritate, quam scripsi, docui et praedicavi ex dictis et ex positionibus sanctorum doctorum hodie laetanter volo mori. |2= Iohannes Hus |3= verba ultima ante combustionem secundum relationem Petri de Mladonovic, 6 VII 1415<ref name="Petr"/>}}
|
