|
'''Angelus Mai''' vel '''Angelus Majus'''<ref>[https://books.google.fr/books?id=wPhPAAAAYAAJ&printsec=frontcover&hl=fr&source=gbs_ViewAPI&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false]</ref> (natus [[Schilparium|Schilparii]] apud [[Bergomum]] die [[7 Martii]] [[1782]]; mortuus [[Castrum Gandulphi|Castri Gandulphi]] die [[8 Septembris]] [[1854]]) fuit [[philologia|philologus]] atque [[cardinalis]] [[Italia|Italicus]],<ref>{{CathEncy|wstitle=Angelo Mai}}</ref> qui opera quaedam antiqua in chartis [[palimpsestus|palimpsestis]] invenit ediditque, inter quae est [[Marcus Tullius Cicero|Ciceronis]] [[De re publica (Cicero)|''De re publica'']], cum [[Bibliotheca Ambrosiana|Bibliothecae Ambrosianae]] atque posteriori tempore [[Bibliotheca Apostolica Vaticana|Bibliothecae Vaticanae]] praefuit. Antea etiam secretarius [[Congregatio pro Gentium Evangelizatione|Congregationis de Propaganda Fidei]] fuerat.
Angelus Mai fuit Cardinalis [[Ecclesia Catholica|Sanctae Romanae Ecclesiae]] undevicesimo saeculo. Per regna sex [[papa|episcoporum Romanorum]] vixit: [[Pius VI|Pii Sexti]], [[Pius VII|Pii Septimi]], [[Leo XII|Leonis Duodecimi]], [[Pius VIII|Pii Octavi]], [[Gregorius XVI|Gregorii Sexti Decimi]]. Etiam in Italia [[Napoleo Bonaparte|Napoleonis Bonaparte]] expeditiones turbulentos annos spectavit. Hodie clarissimus pro opera splendidus philologus, inventis chartis palimpsestibus, et conversis talium antiquorum scriptorum, qualis{{dubsig}}quales [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]], [[Diodorus Siculus]], [[Polybius]], [[OribasusOribasius]],{{dubsig}} [[Procopius]], et Romani [[iurisconsultus|iurisconsulti]] estsunt. Etiam inventiones de sanctis partibus [[Augustinus|Augustini]], [[Hilarius|Hilarii]], [[Cyprianus Carthaginiensis|Cypriani]], [[Hieronymus|Hieronymi]], [[Ambrosius|Ambrosii]], [[Athanasius|Athanasii]], [[CyrilusCyrillus Alexandrinus|CyriliCyrilli]],{{dubsig}} [[BasilusBasilius Magnus|BasiliBasilii]],{{dubsig}} [[Origenes|Origenis]], [[Irenaeus|Irenaei]], [[Eusebius Caesareae|Eusebii Caesareae]] fecit, et humanismo Italiae (de auctoribus velut [[Petrus Bembo|Petro Bembo]], [[Iacobus Sannazarius|Iacobo Sannazario]], [[Iacobus Soleto|Iacobo Soleto]]{{dubsig}}) et de [[Lingua Latina|Latinis]] [[poeta|poetis]] ex saeculis [[saeculum 14|quarto decimo]] et [[saeculum 15|quinto decimo]] ([[Angelus Politianus]]). Primum illos scriptores Italiae typis impressit, quod ei momentum gentis dedit. Aequaevi eum operari incomparabilis studii dixerunt. ObretractoresObtretractores eum custodivisse zealotypumzelotypum{{dubsig}} hunc litterarum thesaurum dixerunt, sed homines aestimantur qua societatem tenent.<!--?--> Leopardus[[Iacobus Leopardius|Leopardius]] poeta Italiae Novae apud amicissimos erat, et haec amicitia eum honoravit, nam aestimatio poetae a multae privatae culpas certe absolvit.<!--POV?-->
Summa vitae consideretur intertexuisse cum Romanae Ecclesiae hierarchia. Adulescentia ad iugendum se [[Societas Iesu|Societati Iesu]] professus est. Anno [[1779|millesimo septingentesimuo septuagesimo nono]] tiro societatis erat, etiam viginti quinque annis postea [[Neapolis|Neapolim]] (ubi magister classicorum servavit) etiam dum [[Roma]]e (ubi [[ColugiuoCollegium RomanRomanum|Collegio Romano]]{{dubsig}} sua studia perfecit) locatus est. Tum [[Orvienti]]{{dubsig}} docuit, dum inter se [[Pius VII|Pius SeptimumSeptimus]] et [[Napoleo]] pugnabant et occupatia{{dubsig}} [[urbs]] a duce Miollo{{dubsig}} anno [[1808|millesimo octingentesimo octavo]] coercuit eum abitu. Assidue bellare certe impedimentum studendo est. Quamquam res belli faciantur pro bonos argumentos scribendi, verum dolor belli difficilis pervictu est. Neapolo{{dubsig}}Napoleone in [[Russia]] victo, Mai avidus ad operam suam redire erat. Post abitu septibus{{dubsig}} anno propter [[palaeographia|paleographica]] eius "talenta" Ambrosiane Bibliothecae [[Mediolanum|Mediolani]] designatus est. Ibi postea anni tribus aliquot [[oratio]]nes [[Marcus Tullius Cicero|Ciceronis]] invenit; inter illos ''[[Pro Scauro]], [[Pro Tullio]], [[Pro Flacco]], [[In Clodium]],'' et ''[[In Curionem]]'' erant, quarum multae chartis palimpsestis inventae sunt. Mai infirior{{dubsig}} inscriptiones quibusdam [[chemia|chemicis]] recuperavit. Aliqae palimpsestis tabulas, invenit inter quos{{dubsig}} Gothicam translationem{{dubsig}} [[Paulus (apostolus)|St. Pauli]], orationem [[Isaeus|Isaei]]{{dubsig}} ''De haereditate Cleonymi,'' fragmentum [[Plautus|Plauti Vidularia]] et commentarios de [[Publius Terentius Afer|Publio Terentio Afro]], [[Iulius Valerius|Iulii Valerii]]{{dubsig}} [[biographia|biographiam]] [[Alexander Magnus|Alexandri Magni]] ''Itinerarium Alexandri'' vocatam, ''De Virtute'' a [[Philo]]ne,{{dubsig}} dissertationem ab [[Themistus|Themisto]],{{dubsig}} fragmentum [[Dionysius Halicarnassensis|Dionysi Halicarnassensis]], et [[Armena]]e{{dubsig}} scriptum translationis{{dubsig}} [[Eusebius|Eusebii]] ''Annales.'' Etiam diu perditas litteras inter rhetorem [[Marcus Cornelius Fronto|Marcum Cornelium Frontonem]] et futuros imperatores [[Marcus Aurelius|Marcum Aurelium]] et [[Lucius Verus|Lucium Verum]] invenit. Memoria [[Concilium Chalcedonense|Consili Chalcedonensis]] supra compositam erat. Mai operere{{dubsig}} diligenter ut conservar{{dubsig}} [[codex|codicem]] et simul enodarem{{dubsig}} litteras debuit. Paules{{dubsig}} annis postea celeberrina{{dubsig}} gesta recuperatio [[Marcus Tullius Cicero|Ciceronis]] ''[[De re publica (Cicero)|De re publica]]'' est. [[Biblia Sacra|Bibliis Sacris]] se contulit, cum sibi licuit ostendere vulgo maiorem codicem [[Graece]] scriptum.
Fama colli per [[Europa]]m, praepositi in [[Societas Iesu|Societate Iesu]] credere inceptaverunt eum melius operatum esse extra ordinem. Societate abii{{dubsig}} anno [[1811|millesimo octingentesimo undevicesimo]], sed studium profanus ecclesiasticus continuavit. A [[Sanctus Pater|Sancto Patre]]{{dubsig}} arcessitus est ad in [[Bibliotheca Apostolica Vaticana|Bibliotheca Vaticana]] operandam et librariu{{dubsig}} bibliothecae agnotus erat. Illa efficientissima pars sua vitae erat. Mai industrio typographum erat, ut aliquot constantes ephemerides creavit qibus inventa sua sicut haec aliorum philogorum edidit. Inter nos anecdota: ''Scriptorum veterum nova collectiones'' (quod continuit decem volumina inter annos domini mille octingenti viginti quinque ad triginta octo), ''Classici auctores'' (aequo eventu ac anecdota), ''Spicilegium Romanum'' (quod decem volumina inter annos triginta novem ad quadraginta quattuor continuit), et ''Novum Patrum bibliotheca,'' quod donec [[mors|morte]] edere proffivit{{dubsig}} (septem volumina inter annos [[1852|quinquaginta duo]] ad [[1854|quinquaginta quattuor]]). Feracitas{{dubsig}} eius in arena contradicere accusationes eum coacervavisse antiquos [[liber (litterae)|libros]] viditur.
|
