Quantum redactiones paginae "Carolus Ludovicus Knebel" differant

Ad studiorum universitatem [[Salinae Saxonicae|Salinarum Saxonicarum]] iurisprudentiae operam dabat, antequam [[Potestampium|Potestampii]] sese exercitui principis [[Borussia]]e inserebat. Mox praefectus militum factus est. Decem annos stipendia merens amicitiam iniunxit domnis Ramler, Nicolai, Gleim, [[Moyses Mendelssohn|Moysi Mendelssohn]]. Propter cursum honorum prohibitum militaria reliquit. Revertens in patriam Vimariae mansit ubi anno [[1774]] docens privatus principis Constantini creatus est. Eodem anno in [[Francia]]m cum isto et eius fratre natu maiore iter faciens, [[Ioannes Volfgangus Goethe|Goethium]] [[Francofurtum|Francofurti]] visitavit, cui Carolum Augustum principem hereditarium introduxit. Anno [[1779]], dominus Knebel dimissus est, emeritum bonum recipiens. Exinde in circulo eminentissimum spirituum (Goethe, Herder, Schiller, [[Christophorus Martinus Wieland|Wieland]], etc.) morabatur. Artissime iunctus erat et Goethio et [[Ioannes Gottfriedus Herder|Ioanni Godofredo Herder]]. Anno [[1798]] Luisam de Rudorf, cantatricem aulicam et adamatam Caroli Augusti principis, in [[matrimonium]] duxit eorumque filium Carolum adoptavit.<ref>Luisa ob mores suos dissolutos Vimarianis contemptui erat. [[Xenion]] amarissimum a Goethe compositum 'Ad novum sanctum Antonium' (theodisce 'An den neuen Sankt Antonius'; Goethe, ''Zahme Xenien'' VIII) ad hoc matrimonium pertinere putatur: „Herr Bruder, Welch Luder Bringst du in deine Einsiedelei! … Gott steh uns bei!“).</ref> Postea in oppidum [[Ilmenavium]] se rettulit, ubi iam antea fuerat [[mineralogia]]e causa. Liberis adolescentibus commigravit Ienam (anno 1805).