Quantum redactiones paginae "Xylographia" differant
Content deleted Content added
Linea 5:
Methodo galvanoplastica pote est, ut tam e specimine transumptorum multitudo efficiatur quam caudici impressorio parceatur. [[Sinae (regio)|Sinenses]] imagines xylographicas<ref>Christian Helfer: ''Lexicon auxiliare'', Saraviponti 1991, p. 275</ref> iam antiquitus fabricaverant, antequam in [[Europa]], i.e. in [[Batavia]] et in [[Germania]] ita procederetur iconas plicatiles religiosas, calendaria, lusorias chartas confectum. Prima imago xylographica, de qua nobis fama certa cum die indicato data est, est effigies quaedam [[sanctus Christophorus|Sancti Christophori]] anni 1423. Inde libri completi seriales (Theodisce: ''Blockbücher'') fiebant, ubi tabula una et textus et imagines continebat (''Biblia pauperum'', 1429 etc.).
Saeculo XV exeunte [[Albertus Durerus]] artificia multa affabre eo modo exaravit quem secuti sunt artifices [[Ioannes Burgkmair senior]], [[Ioannes Holpenius senior]], [[Ioannes Schäufelin]], [[Lucas Cranach maior]]. Expansio artis maxima autem saeculo XVI statuitur, quo iterum Germani excellebant, cum unum saeculum post iam [[chalcographia]] valeret. Renascitur autem ars xylographica saeculo XIX in [[Anglia]] (Bewick) et in Germania (Unger senior et Unger iunior; Gubitz, Unzelmann, fratres Vogel, [[Hugo Bürkner]], Höfel). Sed etiam in Francia ars ista vetus rursus aestimabatur, quamquam rerum illustrandarum methodus scilicet recentiores praeferrentur.
== Bibliographia ==
| |||