Quantum redactiones paginae "Carolus Perraultius" differant
Content deleted Content added
Linea 5:
Studiis iurisprudentiae finitis iuris consultus factus est, qui etiam pro fratre Claudio laboravit. Anno 1664 [[Ioannes Baptista Colbert]] eum aedificiorum regiorum inspectorem generalem instituit. Postea in commissione fuit, quae inscriptionum publicarum elegantiam in regiis aedibus curarent. Inde postea nascebatur "Académie des inscriptions et belles lettres". Anno 1671 cooptatus est in [[Academia Francica|Academiam Francicam]] et anno 1687 ante academianos versus poeseos suae modestae »Le siècle de Louis le Grand« alta voce legebat. Quod rixas acerrimas de arte vetere cum arte moderna confligenti excitavit ubi [[Nicolaus Boileau]] adversario maximo ei fuit.
Contra veterum imitationem caecam invectus est in opere »Le parallèle des anciens et des modernes« (1688–98), quod multis hominibus exaggeratum putabatur. Scribendi gustus genusque videlicet absunt: nam a Perraultio ibi [[Philippus Quinault]] contra [[ioannes Racine|Ioannem Racine]] praefertur, pictor [[Carolus Le Brun]] contra [[Raphael Sanctius Urbinas|Raphael]]. Ex opinione Perraultii sola res maioris momenti sit, ante omnia, laus regis Francici perennis.
Merita aeterna tamen gignit opere »Contes de ma mère l'Oye« (1697), ubi prosa simplice et amabili [[fabella puerilis|fabellae pueriles]] (inde postea fient lingua Theodisca e.g.: ''Der gestiefelte Kater, Aschenbrödel, Däumling'' secundum versionem [[fratres Grimm|Fratrum Grimm]]) narrantur. Versio fabellarum in carmine autem minus bene composita est. Anthologiam primam edidit dominus de Plancy anno 1826.
| |||