Quantum redactiones paginae "Ricardus III (rex Angliae)" differant

Content deleted Content added
Linea 29:
Ricardus III rex statim coepit cognitoribus factionis Elisabethae Woodville officia superiora habentibus potentiam eripere. Octobri mense [[1483]] anni confoederatum pristinum, Henricum Stafford, Buccinghaniae ducem, declaravit proditorem. Buccinghaniae dux collocutus erat cum [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henrico Tudore]], herede ultimo Lancastriae domus et Henrico VII Angliae rege seriore, et illi commendavit Angliae invasionem. [[1 Novembris]] dux carnificatus est [[Buckinghamia]]e. Domus autem Eboracensis minime diu eum supervixit. Principio [[Aprilis]] mensis [[1484]] anni Eduardus heres throni mortem obiit, [[16 Martii]] [[1485]] Anna regina.
 
Die [[7 Augusti]] [[1485]], [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricus Tudor]] tandem Angliam invasit. Milfordiensi portui Anglicam terram una cum exercitibus Gallicis atque Cambricis intravit. Paucis modo repugnantibus itinere quam celerrimo potuit pervenire Lichfeldiam. Ricardus illi obambulavit et die lunae, [[22 Augusti]], prope oppidum [[Proelium ad Bosworth|Bosworth]] nominatum pugnatum est coronae causa Angliae. Primo Ricardus III vincere visus est exercitu suo numero superante eum Henrici; cum autem conaretur [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricum Tudorem]] defendenter modo pugnantem in fronte adgredi, a socio Domino [[Gulielmus Stanley|Gulielmo Stanley]] desertus est. Id factum Ricardo, ultimi lineae [[Plantagenistae|Plantagenistarum]] virisviri,<ref>"Stirps & Linea mascula Plantagenistarum" [[Pranciscus Bacon]], ''Historia regni Henrici VII Angliae regis'' {{Google Books|FfCeC3W-g5IC|p. 323}}</ref> fuit capitis damnatio. Corpus eius postea constupratum plebi monstratum est Legacestriae in taberna nomine "The New Wake" tandemque monasterio ibi sepultus est. Fertur monasteriis dissolutis eius reliquias iactas esse in flumen propiorem Legram, cum sint res indicantes reliquias mansisse Legacestriae. Tabula memoriae in cathedrali reminiscitur Ricardi. Henricus Tudor se declaravit die post proelium [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricum VII]] Angliae esse regem; ergo fundator fuit [[Domus Tudoris]].
 
Ab sua morte, Ricardus III famam quidem dubium habebat. Historiae periti nostri temporis censent infamiam malam esse consequentiam traditionis historiae vere non diligenter annis regum domus Tudoris factae. Ricardus saepe describitur [[homo mancus]], qui tunc putabatur naturae malignae. Sed monstrari potuit plurima facinorum ad rumores ab illo commissorum non ab illo commissa esse potuisse. Adhuc patefactum non est, utrum necatio quoque suorum nepotum duorum commissa sit, aut ab eo aut iussu eius.