Quantum redactiones paginae "Septem dormientes" differant

Cum duobus saeculis post, imperatore [[Theodosius II|Theodosio II]] regnante, rustici eos lapides, quibus ad stabulum erigendum sibi opus esset, ab ingressu specus illius deprompsissent, hi septem dei gratia ad vitam rursus experrecti sunt. Unam solam noctem credentes se perdormivisse, ad famem depellendam Malchum, ut panem emeret, denuo in urbem miserunt. Qui cum nummum imperatoris Decii porrexisset, ut fraudator statim ad episcopum et magistratus deductus est. Cum coram eis rem revelavisset, episcopus arcessito imperatore una cum populo frequente specum adiit. Ibi valde mirati deo pro tanto miraculo gratias egerunt. Id enim signum iudicaverunt resurrectionis mortuorum, quam negantes illis temporibus [[haeresis|haeretici]] quidam in publicum prodierant. Illi septem autem tunc somno consopiti sempiterno placide obdormiverunt.

 

De his iuvenibus traditur multis [[narratio]]nibus variis et perantiquis, quarum apud Christianos notissima in Legenda Aurea reperitur. Sed etiam in [[Religio Islamica|religione Islamica]] hi septem creduntur testes graves resurrectionis mortuorum. Hae [[fabula]]e et christianae et islamicae multis rebus inter se differunt, velut de numero nominibusque iuvenum et de spatio in spelunca peracto. Ipsa autem fabula de somno magico miraque expergefactione aliquanto vetustior esse putatur, fortasse iam temporibus praechristianis simili modo narrata erant.