Quantum redactiones paginae "Henricus VII" differant

Henricus VII (natus [[28 Ianuarii]] [[1457]] Pembrochiae, Cambria; mortuus [[21 Aprilis]] [[1509]]) Angliae rex et Hiberniae dominus erat a die [[22 Augusti]] [[1485]] usque ad mortem, fundator erat domus regum nomine Tudor affectorum notusque est unus Angliae regum maxime efficacum.

==Vita==

 

Cum seditio duce Henrici annexu, Neomagi duce, minime efficax fuisset, Henricus VII factus est domus Lancastrae praeses sicut coronae Anglicae petitor. Annexis [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardi IV]] (qui fuerat e domu Eboracensi) Angliae pristini regis, qui nuptiis facti erant eius annexi, iuvantibus magno cum exercitu Cambriam intravit adiuvatusque ab Iaspero Tudore avunculo, maximi imperatore ingenii, invasit Angliam. Cambria traditione quidem maius favit illo tempore Eboracensi domui, tamen Henricus auxilium accepit maiorum suorum causa, quia per patrem suum prognatus erat a Domino Rhys, regnatore populo grato Cambriae. Exercitu quinque milibus militum constante composito in septentriones profectus est Henricus.

 

Ibi milites potuerunt [[1485]] proelio apud Bosworth Fields acto vincere modo decretorio domus Eboracensis exercitum imperatore [[Ricardus III (rex Anglicus)|Ricardo III]]. Illa victoria simul Rosarum Bellum, quod multos per annos iam pugnatum erat inter Eboracensem atque Lancastrae (Tudorem) domum, finivit. Throni postulationes Henrici quidem modo parvae erant positae illegalibus infantibus. Sed illud factum non impedivit throni ascensionem, nam senatus deliqua lege ordinem heredum throni statuente omni homini potuit offerre Angliae coronam. In facto iam illo tempore sicut hodierno corona erat offerenda regi Throni Consilio, quamquam hodie lex est statuens ordine exacto homines throni postulationem habentes. Henricus autem coronam vincit Angliae expugnatione.

==Tempus Henrico rege==

Henricus pensum summum censebat confirmatam suam regis potentiam sicut summam suam vim. Pauci modo nobiles throni maiorem postulationem habentes supervixerunt Rosarum Bellum. Eorum, qui postulationes maximas possidebant adiuvabanturque a nobilibus displicentiae plenis, vivi Henrico minime delectabant. Henricus potentiam suam magnas pecuniae copias illis nobilibus dans firmabat, principaliter autem nobiles divisit et sic iis abripuit potentiam.