Quantum redactiones paginae "Lingua Hetthaea" differant

'''Lingua Hetthaea''' nobis e tabulis [[scriptura cuneiformis|signis cuneiformibus]] insculptis nota est, quae tabulae [[Hattusas|Hattusae]], quae iuxta vicum hodiernum ''Boğazkale'' sitavicum erathodiernum sitae, inventae sunt. Hattusas [[caput (urbs)|caput]] [[imperium Hetthaeorum|imperii Hetthaeorum]] erat quod circiter annis ab [[1650 -a.C.n.|1650]] ad [[1200 ante Christum natuma.C.n.]] [[floruit|florebat]]. [[Hetthaei]] ipsi linguam ''nešili'' vel ''nešumnili'' appellabant e pristino oppido principali ''Neša'' (ubi hodie [[Kültepe]] est).

           - antiquam:mediam, ''saeculumannum 17.1500 a.C.n. usque ad annum'' 15001375 ''a.C.n.'' et

Lingua Hetthaea antiquissima [[linguae Indoeuropaeae|linguarum Indoeuropaearum]] adhuc notarum est. Quae adhuc omnis octo casus linguae pristinae servat, praeterea et consonantem pharyngalem ''ḫ'' iam dudum a viris doctis postulatam (quae consonans vulgo, sed minus recte ''laryngalis'' vocatur) . Temporalium autem verborum formae minutae sunt, multa tempora verbis auxiliaribus formantur: e.g. tempus perfectum verbo ''ḫarkanzi'' (id est ''habunt'') cum participio. Duae coniugationes verborum sunt, quarum prima formas similes aliarum linguarum Indoeuropaearum habet (ut ''ēp-mi'' = "capio") et altera formas alias habet (ut ''ār-ḫi'' = "sto"); haec altera coniugatio fortasse similis est perfecto Graeco, secundum Jasanoff.

Anno [[1902 p.C.n.]], duae [[epistula|litterae]] hethaeaeHethaeae in Aegypto effossae sunt. Quas Jorgen Knudtzon Indoeuropaeas habuit. Sed ei parum cediderunt. Quattuor post annos decem miliemille tabulae in Boğazköy (hodie: Boğazkale) effossae sunt. Bedřich Hrozný eas investigavit et Indoeuropaeas iudicavit. Anno [[1917 p.C.n.]], primam grammaticam Linguae Hetthaeae conscripsit. Inter exempla duae sententiae sunt:

Iam signum Sumericum ''NINDA ‚'panis'panis‘ significare scivit. Terminationem ''–an'' acussativum indicare coniecit. Et ''ed-/-ezza'' verbum esse putavit. Cum verbum ''panis'' in eadem sententia esset et speciem verbi Theodisci ''essen'' haberet, ''edere'' vertit.

Iterum ''watar'' [[aqua]] esse coniecit. In verbo ''eku-'' peccavit: Idid verbo ''aqua'' cognatum habet, sed falsum est. Nihilominus significationem rectam ''bibere'' invenit.

Ita haechae litterae in [[lingua Latina|linguam Latinam]] transferriconverti potuit: „Nunc'Nunc panem edetis, aquam praeterea bibetis'.“

Hetthaei scriptura cuniformi Mesopotamena, c. [[3500 a.C.n.]] a [[Sumer|Sumeriis]] inventa, uti sunt. Primo mercartores[[mercator]]es cuneos cum stilis in lutum imprimentes unum signum merci assignabant, sed per saecula unum quidque signum sonum notabat. Eo modo carmina, deorum supplicia et res gestae velut annales vitaeque traduntur.

resonantes        l, r, n, m, u̯, i̯ (letzten zwei sind Approximanten)

fricativae             š, ḫ (Laryngale 2 und whs 3) Einzige Sprache mit kons. Reflex der L.

plosivae               p, t, k <CC>

                              b, d, g, <C>

* Jasanoff, Jay. ''Hittite and the Indo-European Verb.'' Oxonii: Oxford University Press, 2005. ISBN 978-0199281985

* Van den Hout, Theo. ''The Elements of Hittite.'' CantabridgiaeCantabrigiae: Cambridge University Press, 2012. ISBN 978-0521133005

* Kimball, Sara (2017). „The"The Phonology of Anatolian“Anatolian." In: ''Handbook of Comparative and Historical Indo-European Linguistics.,'' Hrsged. Jared Klein, Brian Joseph undet Matthias Fritz. HSK 41.1 BerlinBerolini: de Gruyter, 249-256.

* Buck, C. D. (1920). "Hittite an Indo-European Language?". ''Classical Philology.'' 15 (2): 189–190.

* Fortson, Benjamin W. (2004). ''Indo-European Language and Culture: An Introduction.'' Blackwell Publishing: Malden.