Cum [[Gaius Iulius Caesar]], cum [[dictator]] factus sit, ipse numerum senatorum ad nongentos auxit, quibus ex adsumptis delegit cives [[Latini|Latinos]] [[Italicus|Italicos]]<nowiki/>que ac suos qui fidelitatem per [[bellum civile|bella civilia]] ei continuerint. Cum potestas Optimatum decreverit quem ad modum cupiebat Caesar, numquam aestimatio senatus tam minime emarcuit ut omnino disparuerit sua ab parte. Reliquia suae partis per Imperium[[imperium Romanum|imperium]] perstitit,; potentiam autem priscam numquam resumpsit. Ultima consulta senatus posteritati perscripti, quae [[Occasus Imperii Romani|occasu Imperiiomperii Occidentalisoccidentalis]] superfuerunt, mandatum ad duosbinos legatos ad curiam [[Imperium Romanum Orientale|imperialem Constantinopolitanam]] imperatoris [[Tiberius Constantinus|Tiberii Constantini]] annis [[578]] et [[580]] dimittendos. Alter senatus qui permulta saecula sic nomine ne etiamsi magnitudine remansit, [[Constantinopolis|Constantinopoli]] a [[Constantinus I|Constantino Magno]] constitutus.
