Quantum redactiones paginae "J" differant

Content deleted Content added
→‎Historia: exsuperabat pro exuperabat
Linea 10:
Iam tempore Romanorum, a tempore Sullae, littera '''[[I]]''' duas formas habebat, alteram breviorem longiorem alteram. Longior littera adhibebatur prius ad indicandam longiorem vocalem in pronuntiatu (e.gr. in D'''I'''VOS). Mox vero cœpit adhiberi etiam ut initialis (e.gr. in '''I'''MPERATOR). Denique etiam ad consonantem notandam (eg. in E'''I'''VS)<ref>J. E. Sandys, ''A Companion to Latin Studies'' (Cambridge University Press 1910), p. 740s.</ref>. Virtus enim distinctiva harum duarum formarum est antiquissima.
 
In inscriptionibus epigraphicis, '''I''' longa sursum tantum eminebat. In manuscriptis vero palaeographicis, '''I''' longa et sursum et deorsum '''I''' brevem exuperabatexsuperabat. Haec '''I''' longa cursiva est in origine modernae formae '''J''', quam Itali adhuc appellant ''i lunga'' (sicut rotundior forma cursiva litterae '''[[V]]''' est in origine modernæ formae '''[[U]]''', quae tamen distantia formarum in tempore Romano carebat ullá virtute distinctivá).
 
[[Fasciculus:I_littera_in_manuscripto.jpg|thumb|400px|Fragmentum orationis in senatu habitae inter annos [[41]]–[[54]]. In documentis palaeographicis, [[Cursiva|cursivá Romaná]] praecipué scriptis, attenté inspiciendum est ut distinguantur breviores longioresque litteræ '''I''' formæ:<br />''uob'''i'''s · u'''j'''detur · p · c · decernám[us · ut · etiam]<br />prólát'''i'''s · rebus '''ij'''s · '''j'''úd'''i'''c'''i'''bus · n[ecessitas · judicandi]<br />imponátur qu'''j''' · '''j'''ntrá rerum [· agendárum · dies]<br />'''j'''ncoháta · '''j'''ud'''i'''c'''i'''a · non · per[egerint · nec]<br />defuturas · '''i'''gnoro · fraudes · m[onstrósa · agentibus]<br />multas · aduersus · quas · exc[ogitáuimus]...'']]