Quantum redactiones paginae "Dominus Quixotus a Manica" differant

'''''Dominus Quixotus a Manica'''''<ref>Titulus Latinus ''Dominus Quixotus a Manica'' iuxta versionem anno 1998 editam.</ref> (primo titulo [[Lingua Hispanica|Hispanico]] ''El ingenioso hidalgo don Quixote de la Mancha''<ref>Vide imaginem. Seu breviter modo hodierno ''Don Quijote de la Mancha'' aut brevius ''El Quijote.''</ref>) est [[mythistoria]] [[litterae Hispaniae|Hispanica]], a [[Michael de Cervantes|Michaele de Cervantes]] [[prosa|soluta oratione]] scriptacomposita, quae exe binis partibus constat, quarum prior anno [[1605]], altera anno [[1615]] edita est. Primus et maximus est [[liber]] in [[lingua Hispanica]] hodierna scriptus, qui gestas cuiusdam [[Dominus Quixotus|Alphonsi Quijada]] (''Quixoti'' cognominati) et [[Sanctius Pansa|Sanctii Pansae]] ministri eius per [[Manica]]m [[regio]]nem [[narratio|narrat]].

Dominus Quixotus senex est, cui placet [[liber|libros]] de [[eques|equitibus]] legere. Multis libris lectis, ipse vult [[eques]] fieri. Cum grandis natu infirmusque sit, tamen ad agros [[Hispania]]e, [[equus|equo]] Rocinante vehens cum Sanctioque ministro suo, pervagatur ad homines egentes quaerendos ut eis opem ferat. Cum eos non semper invenire possit, interdum hostes imaginatur qui delendi sunt. Cum hoc facendofaciendo demens videreturvideatur, eosdem tamen oppugnat quo, hostibus victis, maiorem honorem gloriamque habeat. Semper [[timor|timet]] ne equites alii equites famam suam corrumpere conati sint. Omnes eum videntes cognoscere quid faciat volunt. Amici verentur ne is demens sit et eum monent ut se domum recipiat ad se rediendum.

Quaedam [[puella]] pauper dominum Quixotum accolit, qui putat eam dominam [[pulchritudo|pulchram]], Dulcineam appellatam. Cum ipse putaret se aliquem hostem vicere, imperat eidem ut Dulcineam quaereat dicendi causa ei de magnitudine sua adeo ut illa eum dignatur. Quodam die, dominus Quixotus Sanctio imperat ut litteras[[epistula]]m ad Dulcineam ferat, quibus haec de sententiis suis de ea cognoscere possit. Cum Sanctius non agat quid agendum sit, [[fabula]] de Dulcinea Sanctio fingenda est. Accidit ut aliquae puellae rusticae in via ambulant. Sanctius domino Quixoto dicit magum effecisse ut Dulcinea tam incantata sit ut ea similis rusticae facta sit. Cum autem Sanctius arbitratur se sollers esse, sors sua tamen mutat quod dominus Quixotus credit necesse esse se Sanctium tria miliens trecentiens flagellare ut Dulcinea liberetur. Denique dominus Quixotus periturus confessus est se equitem nec esse nec fuisse.

Liber tam bene scriptus est ut nunc clarissimus sit inter omnes litteras Hispanicas. Cum libro duaebinae partes essent, [[auctor]] eius finem inter vitam[[vita]]m [[litterae|litterasque]] turbare potuit. Huius faciendi causa, Michael de Cervantes scripsit aliquas personas de domino Quixoto in primo libro legisse. Factis huius notis, eaedem personae, virum dementem videre volentes, ludificaverunt eum quo melius dementiam eius monstrarent.

*D' Haen, Theo, ed. [[2009]]. ''International Don Quixote.'' Amstelodami: Editions Rodopi B.V. ISBN 9042025832.