'''Barbarus''' (i.a e.[[verbum (generale)|verbo]] [[Graece|Graeco]] {{polytonic|βάρβαρος}}) [[Graeci antiqui]] hominem nominare solebant, cuius mores alieni videbantur, praecipue cuius linguam non intellegebant. [[Romani antiqui|Romani]] hanc vocem in linguam latinamLatinam traduxeruntassumpserunt. Exemplo sit illud [[Publius Ovidius Naso|Ovidii]] exulis dictum: "Barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli."<ref>Ovidius, Epistulae ex Ponto 5.10.37.</ref>
Qui fit, ut gentes peregrinae (praecipue [[nomas|nomades]]) quae statu inferioris civilitatis videbantur esse, ab hominibus se [[cultura|culturae]] superioris esse iudicantibus barbarae appellatae sint. Ita a Romanis barbari dicti sunt praecipue [[Germani]], [[Celtae]], [[HiberiHiberes]], [[Britanni]], [[Regnum Sassanidarum|Sassanidaae]], [[Thraces]].
Sed non neglegendum est scriptores antiquos, velut [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitum]] in sua [[Germania (Tacitus)|Germania]], inbarbaras describendodesctibentes gentes barbaras mores earumharum interdum utincorruptos incorruptosesse et quasipaene naturales praedicavisse, virtutem earum sui populi vitiis contrariam ponentes.
