Quantum redactiones paginae "Mainingia" differant

Content deleted Content added
Linea 48:
Mainingia ad ripam fluminis [[Weraha]]e sita iam tempore [[franconia|Franconico]] magni momenti fuit tamquam pars Grandis pagi regalis. Imperator [[otto II (imperator)|Otto II]] locum istum iam anno 982 indicari iussit. Momenti magni in loci emolumento vadum ad pedes montis Bielstein fuit. Nucleus urbis pertinebat inde a monticulo inundationum carenti usque ad Castellum Elisabethenburg. Cum Ludovicus IV saeculo XIII ineunte [[Smalcaldia]] ad [[Quarta expeditio sacra|Quartam expeditionem sacram]] sese paravisset, uxor Elisabeth usque Maininigiam eum consecuta est. Anno 1344 rex [[Ludovicus IV Bavaricus]] incolis privilegia urbana ad instar urbis [[Suevofortum|Suevoforti]] dedit.
 
Saeculo XIII et XIV possessores saepe mutabantur et dominationes aut [[herbipolis|Herbipolitanae]] aut Hennebergenses fuerunt. Hennebergensibus emortuis territorium anno 1583 inter lineas ambas principales WettinensesVitinensium (Wettin) distributum est, Herbipolitanis pecunia pacatis.
 
Urbs efflorescere coepit, cum anno 1680 sedes ducatus novi [[Saxonia-Meiningen|Saxoniae-Meiningen]] in urbe erat. Annos duos post [[Samuel Rust]] Castellum Elisabethenburg tribus in alis construebat. Ibi hodie ampla pinacotheca est, sed etiam aliae sectiones captantes conclavia 54 complent. Interea monstrationes multae ad tempus etiam fiunt.