Quantum redactiones paginae "Religio Christiana" differant

[[Christianus|Christiani]] Iesum fuisse et iam esse [[filius Dei|filium Dei]], [[Incarnatio|Deum hominem factum]], et [[Salvatio|salvatorem hominum]] credunt. Christiani ergo Iesum [[Christus|Christum]] vel [[Messias|Messiam]] appellare solent.<ref name="Briggs">Charles A. Briggs, ''The Fundamental Christian Faith: The Origin, History, and Interpretation of the Apostles' and Nicene Creeds'' (C. Scribner's sons, 1913), [http://books.google.com/books?id=VKMPAAAAIAAJ Books.Google.com].</ref>

 

 

Christifideles, Christiani usitate appellati,<ref name="name">Nomen ''Christiani'' ([[Lingua Graeca antiqua|Graece]] {{polytonic|''Χριστιανός''}}) primum adhibitum est quod attinet ad [[discipulus (Christianitas)|discipulos]] Iesu [[Antiochia]]e in urbe (''Actus Apostolorum'' 11:26) circa annum [[44]], 'qui Christum sequuntur' significans. Datum est [[nomen proprium|nomen]] discipulis Iesus ab Antiochensibus non Iudaicis, fortasse per ludibrium. In [[Novum Testamentum|Novo Testamento]], nomina quibus fideles se appellabant fuerunt ''fratres, fideles, electi, sancti, creditores.'' Primus verbi ''Christianitatis'' usus hodie notus (Graece {{polytonic|''Χριστιανισμός''}}) ab [[Ignatius Antiochensis|Ignatio Antiochensi]] circa annum [[100]] adhibitus est. Vide Elwell et Comfort, ''Tyndale Bible Dictionary'', pp. 266, 828.</ref> credunt Iesum esse Messiam in [[Biblia Hebraica|Bibliis Hebraicis]] [[Praedictum biblicum|praedictum]], partibus [[liber sacer|scripturae]] quae Christianitati [[Iudaismus|Iudaismoque]] communes sunt, quas Christiani [[Vetus Testamentum]] nominant. Fons [[theologia]]e Christianae in primis Christianorum sententiis oecumenicis invenitur, quae postulationes ab adsectatoribus fidei Christianae plerumque acceptas comprehendunt. Hae fidei professiones dicunt Iesum [[Crucifixio Iesu|crucifixum]] passum sepultumque fuisse, [[resurrectio|subrexisse]] ex morte, et omnes quoque qui in eum in remissionem peccatorum ([[salvatio]]nem) credant etiam subrecturos esse.<ref>Frank Sheed, ''Theology and Sanity'' (Franciscopoli: Ignatius Press, 1993), p. 276.</ref> Praeterea contendunt Iesum corporeum in [[caelum]] [[Ascensio Iesus|ascendisse]], ubi cum [[Deus Pater|Deo Patre]] regnare. Plurimae [[Denominatio Christiana|denominationes]] monent Iesum iterum [[Alter adventus|venturum esse]] ut omnes homines, vivos mortuosque, [[Ultimum iudicium|iudicet]] et suis adsectatoribus [[immortalitas|vitam aeternam]] concessurum esse. Habetur ipse [[exemplar]] integris vitae, ambo [[revelatio|revelator]] naturaeque [[incarnatio]] [[Deus|Dei]].<ref name="McGrath4">McGrath, ''Christianity: An Introduction,'' pp. 4–6.</ref> Christiani nuntium Iesu Christi nominant ''evangelium'' ([[lingua Graeca antiqua|Graece]]: ευαγγέλιον, 'nuntius bonus'); unde primas eius ministerii memorias scriptas hodieque exstantes appellant ''[[Evangelium|evangelia]].''

 

 

== Fontes ==

Plerique Christiani recipiunt etiam auctoritatem [[Sacrum Magisterium|Sacri Magisterii]], quod ex Dei voluntate et institutione in ecclesia esse profitentur. Catholici christifideles credere tenentur "omnia et singula quae circa doctrinam de fide vel de moribus ab Ecclesiae magisterio definitive proponuntur, scilicet quae ad idem fidei depositum sancte custodiendum et fideliter exponendum requiruntur".<ref>[[Codex Iuris Canonici]], can. 750 §2.</ref>

 

 

== Divisiones ==