|
'''Cornēlius''' fuit [[nomen gentile]] [[Roma antiqua|Romanum]], quod hodie [[praenomen]] usurpatur. A [[Corne]], colle Tusculano (Mowat), vel probabilius a ''[[cornu]]'' (Münzer) deducitur.
Cornelius fuit nomen gentis Romanae [[patricii|patriciae]] itemque [[plebs|plebeiae]], de qua haec generatim praenotamus, scilicet:. Iam saeculo ab urbe condita tertio eam fuissefuit [[fasces|fascibus]] [[nobilitas|nobilitatam]] cumque aliis clarissimis gentibus affinitate vel adoptione coniunctamconiuncta variisque cognominibus insignitaminsignita. Paullatim deinde ita excrevisseexcrevit, ut "iam etiam collegium constitutum" fuerit, teste Cicerone.<ref>Marcus Tullius Cicero, ''orationum deperditarum frr.'' [http://latin.packhum.org/loc/474/68/1/8302-8333 7.45]. Cf. Appian. B. C. 1. 100. 469. μυρίων πλείους - Κορνηλίους et 1. 104. 489. οἱ κατὰ τὸ ἄστυ μύριοι Κορνήλιοι.</ref> Peculiare id sibi habuissehabuit, quod [[humatio]]ne, antiquissimo [[sepultura]]e genere, usa fuerit, ita ut "redd[a]tur [...] terrae corpus et [...] quasi operimento matris obduc[a]tur".<ref>Cicero, ''[[De legibus]]'' [http://latin.packhum.org/loc/474/44/30/7076-7103 2.56].</ref> Tum denique in multas divisamdivisa esseest familias, ex quibus singulis viri excelluerunt, in cunctis pacis bellique artibus quam qui maxime insignes.
Cognomina in hac gente usitata sunt [[Arvina]], [[Balbus]], [[Blasio]], [[Cethegus]], [[Cinna]], [[Cossus]], [[Dolabella]], [[Fronto]], [[Lentulus]], [[Maluginensis]], [[Scipio]], [[Sulla]].
|
