Quantum redactiones paginae "Egon Friedell" differant

Content deleted Content added
Jondel (disputatio | conlationes)
No edit summary
de vita sua
Linea 1:
[[File:Egon Friedell.jpg|thumb|Egon Friedell]]
{{Capsa hominis Vicidata}}
'''Egon FRIEDELL''', vero gentili nomine ''Friedmann'' (natus die [[21 Ianuarii]] [[1878]] [[Vindobona]]e, mortuus die [[16 Martii]] [[1938]] ibidem) erat [[Austria|Austriacus]] [[scriptor]], [[cabaret|cabaretista]], [[philosophus]] actor, [[critica litterarum|criticus]] theatralis culturalisque.
 
==Vita==
Inter annos 1912-1914 proximus erat circulo ''Akademischer Verband für Literatur und Musik in Wien''. Cuius cum praefecto [[Robertus Müller|Roberto Müller]] instituit Spectaculum antemeridiamum speciatim [[Petrus Altenberg|Petro Altenberg]] dicatum. Friedell animos ad se convertit commentariis suis (''Kleine Porträtgalerie'', post mortem ed. anno 1953) et aphorismis (''Steinbruch, vermischte Meinungen'', 1922) et factus est mox persona centralis auctorum paginarum oblectatoriarum in actis diurnis Vindobonensibus.
 
Pro theatro cabaretico nomine ''Fledermaus'' cum [[Alfredus Polgar|Alfredo Polgar]] res diversas scripsit, i.a. anno 1908 comoediunculam felicissimam ''Goethe. Eine Szene''. Altenbergensem characterem tetigit etiam in libro ''Ecce Poeta'' (1912), cum in libro ''Von Dante bis D’Annunzio'' (1915) de litteris [[Italia|Italicis]] dissereret.
 
Editum est anno 1920 drama ''Die Judastragödie''. Fama Egonis Friedell apprime augebatur historia culturali tribus voluminibus pacta sub titulo ''Kulturgeschichte der Neuzeit'' (1927-1931). Ibi Friedell iucunde fabulans novos contextus detegere quaerebat, ut [[Thomas Mann]] ipse haud dubitat quin vocaret eum omnium hominem linguae Theodiscae maxime callentem. Anno 1950 demum publicata est pars altera [[antiquitas|antiquitatem]] complexa, ''Die Kulturgeschichte des Altertums'' (2 vol.). Post invasionem[[invasio]]nem exercitus [[Germania|Germanici]] in patriam suam, timens ne custodibus publicis caperetur, [[mors voluntaria|mortem sibi conscivit]].
 
Post mortem insuper editae sunt florilegia ''Abschaffung des Genies'' (1982) et ''Selbstanzeige'' (1983).