Quantum redactiones paginae "Lingua Livonica" differant
Paginam instituit, scribens '{{Capsa linguae |nomen latine ={{PAGENAME}} |nomen =Līvõ kēļ (Rāndakēļ) |color familiae=limegreen |familia =Uralica<br />...' |
(eadem)
|
Emendatio ex 15:21, 26 Ianuarii 2018
Lingua Livonica (ipsorum lingua Līvõ kēļ vel Rāndakēļ) lingua est gentis Livonico, quae in rebus gestis Aevi medii optime nota est. Lingua est una linguarum familiae Finno-Permicae, quae ad ramum Finno-Ugricum linguarum Uralicarum pertinet. Paene abolevit, nam non plus quadraginta homines Livonice loqui possunt, sed iam iis non lingua natalis est nec in usu. Familiae ultimae, ubi Livonice cotidie loquebantur, mulier anno 1994 mortuus est, vir, Victor Berthold, anno 2009[1][2]. Anno 2013 mortua est Grizelda Kristiņ, ultima, cui lingua Livonica natalis fuit [3][4]. In Lettonia Livoni saeculo vicesimo habitabant. Scriptura Livonica Latina fuit in libris raris editis, sed nunguam stabilita est.
Lingua Livonica Līvõ kēļ (Rāndakēļ)
| ||
---|---|---|
Taxinomia: | ||
Locutores: | c. 40 (anni 2011) | |
Sigla: | 1 , 2 fiu, 3 liv | |
Status publicus | ||
Officialis | ||
Privata | Lettonia | |
Litterae: | ||
Scriptura: | Latina, Cyrillica | |
Procuratio: | — | |
Exemplum: Pater noster
Mäd isa, kis sa uod touwis! |
Pater noster, qui es in caelis, |
Notae
- ↑ De iis (Lithuanice)
- ↑ De Victore Berthold (Anglice)
- ↑ Ernštreits V. Livonian in the 21st century // Les langues finno-ougriennes aujourd'hui. — 2012. — Т. I.
- ↑ De Grizeldae morte (Russice)
- ↑ de Sivers F. Parlons live: une langue de la Baltique. — Paris; Budapest; Torino: L'Harmattan, 2001. — P. 172. — ISBN 2-7475-1337-8, ISBN 978-2-7475-1337-1.