Quantum redactiones paginae "Scepticismus" differant

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Linea 45:
Secundum [[empirismus|empiricos]] Britannicos cognitio ex experientia sensuum fluit. Nihil de mundo cognoscimus nisi ea quae directo sentimus. Itaque fundamenta firma cognitionis ad mundum extraneum pertinentis ex ea exsistunt experientia, quae sensibiliter nostrae ostenditur conscientiae. Quam cognitionem philosophus empiricus explicare debet, quo modo ab his fundamentis duci (aut ad haec fundamenta reduci) possit. Inter empiricos floruit [[David Hume]] ([[1711]] – [[1776]]) qui placita empiricorum reprehendit improbabiliaque iudicavit. Eadem opera Cartesium vituperavit fundamenta firma [[scientia (ratio)|scientiae]] adfectantem, nam ipsi operae erat novam excogitare scientiam, quae ratione empirica naturam humanam pervestigaret. Itaque Hume iusto iure antesignanus [[epistemologia naturalis|epistemologiae naturalis]] dicitur.
 
Hume scepticismum ex investigatione scientifica consequi cogitabat: ad dubitationes epistemologicas venire non licere, priusquam scientificae de natura humana opiniones conceptae essent. Quae scepticismi species ad naturalismum epistemologicum refertur, qui in his duobus libris notissimis diserte describitur: ''[[A Treatise of Human Nature]]'' ([[1739]] - [[1740]]) et ''[[An Inquiry Concerninng Human Understanding]]'' ([[1748]]). In theoria Humeana animi '''perceptiones''' divisae sunt in '''impressiones''' et '''ideas''', quae validitate et vivacitate inter se differunt. Impressiones enim — sicut animi motus atque ea quae sensibus percipiuntur — validius et vivacius in conscientiam veniunt. Ideae autem impressionum sunt simulacra ieiuna in cogitatione et ratiocinatione praesentia. Ideae sunt igitur elementa [[notio (philosophia)|conceptualia]] ex quibus cogitationes exsistunt. Quo argumento Hume inanitatem certarum idearum philosophicarum ostendere voluit. De inani idea vel notione philosophica agi videtur, nisi ostendi possit impressio, a qua ducta sit illa idea. Quae persuasio '''scepticismus conceptualis''' appellatur. Scepticismi species admodum severa est, nam non solum cognitionem vel opiniones iusto iure conceptas negat sed etiam opinionandi potentiam infitiatur, quippe cum nullam claram ideam capessere videatur.<ref>Hume, ''Inquiry'' II.</ref> [[Positivismus|Positivistae]], qui [[metaphysica]]m receptam et [[theologia]]m vulgarem inanes esse convincere volebant, Humeum auctorem suum habebant. Non quidem liquet, quem ad finem processerit conceptualis ille scepticismus Humeanus. Ad paucas tantum notiones, sicut 'substantiam', pervenire videtur.<ref>Fogelin 1985: 7.</ref> Neque infitiandum est apud Humeum '''scepticismum epistemologicum''' maius pondus habuisse.
 
 
Linea 60:
* DeRose, K. & Warfield, T. (ed. 1999) ''Skepticism: A Contemporary Reader.'' Oxford University Press.
* Devillairs, Laurence (2004) ''Descartes et la connaissance de dieu.'' Vrin.
* Fogelin, Robert J. (1985) ''Hume's Scepticism in the "Treatise of Human Nature"''. Routledge & Kegan Paul.
* Gewirth, Alan (1941) The Cartesian Circle, ''Philosophical Review'' 50: 368–395.
* Hankinson, J. (1995) ''The Sceptics.'' Routledge.