Quantum redactiones paginae "Senatus consultum ultimum" differant
Content deleted Content added
Linea 6:
Iam a secundo saeculo ante Christum Romani ad dictaturam decurrere reformidare coeperunt<ref>Ultimus dictator, [[Gaius Servilius C.f. Geminus|Gaius Servilius Geminus]], anno [[202 a.C.n.]] [[Comitia|comitiorum]] habendorum causa dictus erat ([[Titus Livius]] 30.39, [[Velleius Paterculus]] 2.28, [[Plutarchus]], ''Sylla'' 33).</ref> nec funesta et posteriora exempla [[Sylla|Luci Syllae]] et [[Gaius Iulius Caesar|Gai Caesaris]], qui dictaturam in [[Tyrannis|tyrannidem]] converterunt, diffidentiam eorum erga illum magistratum extraordinarium minuere. Nihilominus magnum iuris certamen de senatusconsulti ultimi vi inter [[Optimates|optimates]] et [[Populares|populares]] exstiterat : nam optimates hoc senatusconsulto cum ceteras libertates tum provocationem ad populum, quae antiqua [[Publius Valerius Volusi f. Poplicola|lege Valeria]] instituta et nuper ''[[lex Sempronia de capite civis Romani|lege Sempronia de capite civis Romani]]'' a tribuno plebis [[Gaius Sempronius Gracchus|Gaio Graccho]] lata confirmata cives Romanos a magistratuum libidine tuebatur, sublatam ad tempus esse existimabant ; populares contra hoc negabant. De qua re iudicia apud populum fuere : nam anno [[120 a.C.n.]] [[Lucius Opimius]] qui Gaium Gracchum consul necaverat a Publio Decio Subulone caedis civium Romanorum accusatus postremo absolutus est<ref>Titus Livius, ''Periochae'' LXI; [[Marcus Tullius Cicero]], ''Pro Sestio'' 140</ref>, anno [[63 a.C.n.]] Gaius Rabirius instigante Caesare a tribuno plebis [[Titus Labienus|Tito Labieno]] perduellionis post 36 annos reus factus quod [[Lucius Appuleius Saturninus|Lucium Saturninum]] tribunum plebis anno [[100 a.C.n.]] interfecisset, a [[Cicero|Cicerone]] tum consule, oratione ''Pro Rabirio'' habita, defensus est ; mox ipse Cicero a tribuno plebis [[Publius Clodius Pulcher|Publio Clodio]] postulatus anno [[58 a.C.n.]] antequam damnaretur in exsilium proficisci maluit. Etenim senatusconsulto ultimo freti cives Romanos deditos et inermes sine iudicio necaverant.
Nam quibusdam hoc senatusconsultum velut telum in manibus nobilitatis ad politicos adversarios et inimicos de medio tollendos idoneum videri potuit<ref>[[Velleius Paterculus]] II.7 de privato odio Lucii Opimii erga Gaium Gracchum.</ref>, eo magis quod alterum senatusconsultum saepe addebatur quo illum et illum hostem publicum esse iudicabant : abhinc non iam cives sed hostes erant quibus ius belli, non ius civile adhibendum erat. Certe verum bellum civile hoc senatusconsultum saepe secutum est : anno [[77 a.C.n.]] adversus [[Marcus Aemilius Lepidus (consul 78 a.C.n.)|proconsulem Lepidum]], anno 63/[[62 a.C.n.]] adversus [[Lucius Sergius Catilina|Catilinarios]], anno [[49 a.C.n.]] inter Caesarem et [[Pompeius|Pompeium]], anno [[43 a.C.n.]] inter maiorem partem senatorum et [[Marcus Antonius|Marcum Antonium]]. Siquidem non origo bellorum civilium, attamen indicium erat gravissimae discordiae civilis tempore quo vis in rebus publicis magis magisque adhiberi solebat.
==Historia==
| |||