Quantum redactiones paginae "Senatus consultum ultimum" differant
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Linea 2:
[[Fasciculus:Curia Julia (I) (7161069449).jpg|thumb|Aediculua in [[Curia Iulia]] ubi [[Senatus Romanus|Senatus]] sedebat]]
'''Senatus consultum ultimum'''<ref>Haec locutio, a modernis historicis usurpata e loco quodam Caesaris (''Bell. Cic.'' I.5.3) sumpta est :
nomen antiquum proprium incertum est, Nonnumquam ''senatusconsultum de republica defendenda'' dicitur. Confer [[Titus Livius|Titum Livium]] III.4 : ''quae forma senatus consulti ultimae semper necessitatis habita est''.</ref> (SCU) est decretum [[Senatus Romanus|senatus Romani antiqui]] per quod in maximis reipublicae periculis et insanabilibus civium seditionibus imperium [[consul]]um ceterorumque summorum magistratuum ita augebatur ut arma adversus cives capere eosque impune interficere
==De controversia iuris ==
Iam a secundo saeculo ante Christum Romani ad dictaturam decurrere reformidare coeperunt<ref>Ultimus dictator, [[Gaius Servilius C.f. Geminus|Gaius Servilius Geminus]], anno [[202 a.C.n.]] [[Comitia|comitiorum]] habendorum causa dictus erat ([[Titus Livius]] 30.39, [[Velleius Paterculus]] 2.28, [[Plutarchus]], ''Sylla'' 33).</ref> nec funesta et posteriora exempla [[Sylla|Luci Syllae]] et [[Gaius Iulius Caesar|Gai Caesaris]], qui dictaturam in [[Tyrannis|tyrannidem]] converterunt, diffidentiam eorum erga illum magistratum extraordinarium minuere. Nihilominus magnum iuris certamen de senatusconsulti ultimi vi inter [[Optimates|optimates]] et [[Populares|populares]] exstiterat : nam optimates hoc senatusconsulto cum ceteras libertates tum provocationem ad populum, quae antiqua [[Publius Valerius Volusi f. Poplicola|lege Valeria]] instituta et nuper ''[[lex Sempronia de capite civis Romani|lege Sempronia de capite civis Romani]]'' a tribuno plebis [[Gaius Sempronius Gracchus|Gaio Graccho]] lata confirmata cives Romanos a magistratuum libidine tuebatur, sublatam ad tempus esse existimabant ; populares contra hoc negabant. De qua re iudicia apud populum fuere : nam anno [[120 a.C.n.]] [[Lucius Opimius]] qui Gaium Gracchum consul necaverat a Publio Decio Subulone caedis civium Romanorum accusatus postremo absolutus est<ref>Titus Livius, ''Periochae'' LXI; [[Marcus Tullius Cicero]], ''Pro Sestio'' 140</ref>, anno [[63 a.C.n.]] Gaius Rabirius instigante Caesare a tribuno plebis [[Titus Labienus|Tito Labieno]] perduellionis post 36 annos reus factus est quod [[Lucius Appuleius Saturninus|Lucium Saturninum]] tribunum plebis anno [[100 a.C.n.]] interfecisset, quem [[Cicero]] tum consul oratione ''Pro Rabirio'' habita defendit ; ipse Cicero a tribuno plebis [[Publius Clodius Pulcher|Publio Clodio]] postulatus anno [[58 a.C.n.]] in exsilium proficisci antequam damnaretur maluit. Etenim senatusconsulto ultimo freti cives Romanos deditos et inermes sine iudicio necaverant.
| |||