Quantum redactiones paginae "Pontificia Universitas Gregoriana" differant

[[Fasciculus:Pontificia Universidade Gregoriana.jpg|thumb|250px|left|Facies externa]]

Origo Pontificiae Universitatis Gregorianae quasi in illo ludo litterario exstitit, quem Sanctus [[Ignatius de Loyola]] (1491–1556), fundator [[Societas Iesu|Societatis Iesu]], die [[23 Februarii]] anno [[1551]] modesta appellatione ''Scuola di Grammatica, di Umanità e di Dottrina Cristiana gratis'' in domo ad [[Capitolium|Capitolii]] pedes [[Roma]]e opibus adiutus a Gandiae clarissimo viro [[Franciscus Borgias|Francisco de Borgia]] conlatis, aperuit. Bibliotheca adhibita schola [[Collegium Romanum]] nominabatur. Iam eodem anno mense septembri ob ingentem iuvenum multitudinem schola in domum aptiorem (apud ecclesiam hodie nuncupatam ''S. Stefano del Cacco'') translata est.

 

Anno [[1553]], [[ludus litterarius]] in academia seu in studio generali elevatus est, [[philosophia]]e atque [[theologia]]e scholis institutis, et iam [[1556]] Papa [[Paulus IV]] ius ad titulos academicos conferendos una cum elevatione ad formam universitatis dedit. Ipsa universitas sedem mutavit anno [[1557]] ob incrementum studentium, et in ''palazzo dei Salviati'' (hodie apud Collegium Romanum) aedes invenit. Iussu [[Gregorius XIII|Gregorii XIII]] anno [[1581]], sedes nova duce architecto [[Bartolomaeus Ammannati|Bartolomai Ammannati]] exstructa est, quae die [[28 Septembris]] anno [[1584]] inaugurata est. Quam ob rem Gregorius XIII fundator protectorque universitatis appellatur. Ad usum studentium, quorum numerus duo milia superavit, nova ecclesia [[Ignatius de Loyola|Sancto Ignatio]] dedicata consiliis de [[Oratius Grassi|Orazio Grassi]] aedificata est (1626–1650).