Quantum redactiones paginae "Leo Gumilëv" differant

[[Filius]] erat poëtarum clarorum [[Anna Achmatova|Annae Achmatova]] et [[Nicolaus Gumilëv|Nicolai Gumilëv]]. Annis 1930 et 1940, [[historia]]e studuit et poëmata [[oratio soluta|orationemque solutam]] scripsit; annis 1950 et 1960 poësin ex [[lingua Persica|Persico]] convertit. Ab anno 1931 in expeditionibus geologicis archaeologicisque participavit (in toto ad annum 1967 in 21 expeditionum fuit particeps). Anno 1934 [[Universitas Publica Petropolitana|Universitatem Leninopolitanam]] iniit, in novam [[facultas (universitatis)|facultatem]] [[historia|historicam]]. Quater apprehensus est, quamquam primo tempore, mense Decembre anni 1933, post novem dies solutus est. Anno 1935 denuo comprehensus, multarum defensorum litterariorum gratia in universitatem remissus est. Anno 1938 tertio in custodiam ductus, condemnatus est quinque annis inclusionis in [[Gulagia|castris]], quod tempus in [[Norilsk]] agebat. Anno 1944 sua voluntate antes [[Exercitus Ruber|Exercitum Rubrum]] iniit, ubi in [[pugna ad Berolinum]] pugnavit.

Post exercitus dimissionem, discipulus externus studia complevit, et anno 1948 [[thesis doctoralis|dissertationem]] pro gradu candidati historiae defendit. Anno 1949 denuo apprehensus est, accusationibus ab inquisitione anni 1935 sumptis; nunc decem annis in castris condemnatus est, quod tempus in [[Kazachstania]], [[Altai]], [[Siberia]]que agebat. Anno 1956 post XX conventum [[Factio Communistica Unionis Sovieticae|Factionis Communisticae]] liberatus rehabilitatusque, in [[Eremitagium (Petropolis)|Eremitagio]] aliquot annos laborabat. Ab anno 1962 ad stipendium anno 1987 emeritum in contubernio instituti investigatorii [[facultas (universitatis)|facultatis]] [[geographia|geographicae]] Universitatis Leninopolitanae.

Anno 1961 dissertationem pro gradu [[doctor]]is historiae defendit; secundamque dissertationem anno 1974 defendit de geographia, sed gradus non confirmatus est a [[Summa attestationis commissio|Summa attestationis commissione]]. Legatum academicum duodecim monographorum et plus ducentas commentationes comprehendit. Annis 1950 et 1960 studebat antiquis [[Chazaria]]e reliquiis, historiae [[Xiongnu]] Turcorum, geographiam historicam, ac [[critica fontium|fontium criticae]]. Ab annis 1960 coepit [[ethnogenesis]] elaborare propriam theoriam, qua naturales historiae leges explicare conatus est. Maior pars historicorum ethnologorumque eam haud scientificam ducent; ac tamen magnam quidem conlationes habentur theoria periodum umidorum mediae Asiae et historiae nomadum divulgatio. Historicae eius theoriae ad [[Eurasismus|Eurasismum]] ratione [[Eurasia]]e propinquae sunt.