|
Ioannes Giono unicus filius est Ioannis-Antonii Giono (1845-1920), in [[Sanctus Amantius (vicus)|Sancto Amantio]]<ref>Hodierno nomine Saint-Chamas. Vide: [http://pmc.jevends.free.fr/situation.htm ''Ubi invenitur Sanctus Amantius?'']{{Ling|Francogallice}}</ref> nati, [[anarchista]]e, [[sutor|sutoris]], [[Pedemontium|Pedemontici]] origine, atque Paulinae Pourcin (1857-1946), in [[Gesoriacum|Gesoriaco]] natae, cuius [[mater]] e [[Picardia]], [[pater]] e [[Comitatus Provinciae|Provincia]] erat. Ioannes Giono pueritiam suam in ''[[Jean le Bleu]]'' partim narravit. Pater multos [[exsul]]es proscriptosque acceperit<ref>Sylvie Giono, ''Jean Giono à Manosque. Le Paraïs, la maison d’un rêveur'', Belin, 2012. Collection « De l’intérieur », p. 46.</ref>.
Anno 1911, Ioannis studia, aegri patre inopique familia, interrumpunturinterrumpta sunt. Tunc in argentaria, Francogallice "Comptoir National d'escompte" nominata, laboratlaboravit. Quam possitposset discere sponte sua pergitperrexit ut cupidinem sciendi satietsatiaret. Anno 1915, unius e terribillimis [[primum bellum mundanum|primi belli mundani]] proeliis [[miles|particeps]] estfuit, quo [[anima]] percelliturperculsus est. Proximus enim amicus pluresque sodales circa eum occidunturoccisi sunt. Ipse autem [[arma chemica|gasio]] vulneraturvulneratus est. Belli atrocia et saevitiam detestans, persuasus [[pacifismus|pacifista]] fitfactus est sicut multi alii pugnantes.
=== Prima scripta ===
Postea classicos scriptores, praecipue [[Vergilius|Vergilium]], legere eum ad scribendum incitatincitavit. Amicus [[Lucianus Jacques]] eius [[poësis|poëmata]] legit, pergatpergeret hortaturhortatus est, et [[ephemeris|ephemeride]] sua ''Les Cahiers de l'Artisan'' (''Pugillares Artificis'') carminum gregem ''Accompagnés de la flûte'' (''Concinente tibia'') titulatum publicatpublicavit. Ioannis primus liber ''[[Colline (mythistoria)|Colline]]'' (''De colle'') cricitiscriticis bene accipituracceptus est. Tres successivae mysthoriae etiam bene succeduntsuccederunt, cuius beneficio Manoascae domum ''Le Paraïs'' emit<ref>Sylvie Giono, ''Op. cit'', p. 9</ref>. Scribere Ioannis oculis plus plusque refertreferebat, propter quod, anno [[1929]] clausa argentaria ubi laborabat, quamquam professionem abiicere ut se ad scribendum plene dedatdederet consilium capitcepit. Eodem anno Americanum [[praemium Brentano]] ob ''Colline'', annoque [[1930]] [[praemium Northcliffe]] ob ''[[Regain (mythistoria)|Regain]]'' ei decernanturdecernatum est. Anno [[1932]] eques [[Legio Honoris|Legionis Honoris]] fitfactus est.
Initiantibus [[Anni 1930|annis 1930]] gestae res Ioannem Giono ut in [[politica]]m impliceturimplicaretur impelluntimpulerunt. Ad [[communismus|communisticam]] "Association des écrivains et artistes révolutionnaires" (Sodalitatem scriptorum et artificum pro [[res novae|re nova]]) adhaeretadhaesit sed, diffidens, cito recedit.
Aprili [[1935]] ''[[Que ma joie demeure]]'' (''Gaudium meum maneat'') publicatpublicavit qui textus apud iuvenes optime iudicaturiudicatus est. Titulus ad [[Ioannes Sebastianus Bachius|Ioannis Sebastiani Bachii]] [[cantata]]m ''[[Iesu, gaudium meum]]'', cuius prima pars Francogallice ''Jésus, que ma joie demeure'' (''Iesu, gaudium meum maneat'') nota est<ref>Vide [https://fr.wikipedia.org/wiki/Herz_und_Mund_und_Tat_und_Leben#Structure_et_instrumentation Francogallicae Vicipaediae paginam de ea cantata] {{Ling|Francogallice}}</ref>, adluditalludit, quam per operam se uni communitati hominum praeter [[religio]]nem credere enuntiare cupiebat. Praeterea [[Hermannus Melville|Hermanni Melville]] ''[[Moby-Dick]]'' in linguam Francogallicam convertit deinde ''[[Pour saluer Melville]]'' (''Ad salutandum Melville'') publicavit.
Novi belli praemitiae mox apparentapparuerunt. Ioannes Giono tunc supplicia scribitscripsit ''Refus d'obéissance'' (''Recusatio oboedientiae''), ''Lettre aux paysans sur la pauvreté et la paix'' (''Epistula ad rusticos de pauperie et pace''), ''Précisions'' (''Notanda'') et ''Recherche de la pureté'' (''Quaestio puritatis'').
== Secundum bellum mundanum ==
Bello denuntiato, ad [[Dinia]]e conscriptionum locum itiit<ref>Sylvie Giono, ''Op. cit'', p. 42</ref>. Attamen pacifismi causa die 14 Septembris 1939 comprehenditurcomprehensus ess. Deinde propter ''[https://en.wikipedia.org/wiki/Nolle_prosequi nolle prosequi]'' liberaturliberatus est et militari officio immunis fitfactus est.
Duas villas anno 1939 emit, unde multa cibaria ei sunterant, itaque multos viatores domi accipere potestpoterat, scribante eius filia<ref>Sylvie Giono, ''Op. cit'', p. 48</ref>. Per belli tempus, Ioannes publicare pergitperrexit, contra Comitatus Nationalis Scriptorum iussum. Bonus operum suorum successus eum locupletatlocupletabat<ref>Jean Giono, ''Journal de l'Occupation'', in ''Journal, poèmes, essais'', Paris, Gallimard, 1995, p. 333.</ref>. Filiam [[Phthisis|phthisi]] laborantem diu curatcurabat, ea ad montes, in [[Lalley]], auferenda<ref>Sylvie Giono, op. cit., p. 51-52</ref>.
Ante etiam belli finem, [[Imperium Germanicum (1933-1945)|Germanos]] fautorum propinquus fuisse exprobraturexprobratus est. In [[diarium|diario]] ''[[Aujourd'hui (diarium Francogallicum)|Aujourd'hui]]'' tres annos scriptatscriptavit, et [[nazismus|nazisticum]] diarium ''[[Signal (diarium)|Signal]]'' documentarium Ioanni Giono dedicatdedicavit. Giono per [[Radio Paris]] eloquebatur <ref> Jean Garcin, ''De l'Armistice à la Libération dans les Alpes de Haute-Provence, 17 juin 1940-20 août 1944, Chronique - Essai sur l'histoire de la Résistance avec un prologue 1935-1940 et un épilogue 1944-1945'', DL 4e trimestre 1990, Imprimerie Vial, p. 81.</ref>. [[Regimen Viciacense]] eius cogitationes seduxit et eis politico modo fructum est<ref>Henri Pollès, ''L'opéra politique'', Paris, Gallimard, 1937, p. 207.</ref>. Pro certo tamen habetur Giono rebellos, [[Iudaei|Iudaeos]] et [[communista]]s ab 1940 abscondisse et auxiliatum esse<ref>Articulus ''Encyclopaedia Universalis'', "Jean Giono" a Laurent Fourcaut</ref>. Opus Hitlerismi recusationis signa interdum continet. Nam non solum ''[[Le Voyage en Calèche]]'' Decembri [[1943]] a Franciam occupantibus Germanis prohibitum fuit, sed etiam Angelo III a Germanis persequitur in inedito mythistoriae ''[[Mort d'un personnage]]'' initio; notandum est etiam personae Clef-des-Coeurs exitium in ''Ennemonde''.
[[Bomba]] ante Ioannis Giono domum nocte inter 11 et 12 Ianuarii 1943 deposita est, displodendoque neminem vulneravit, [[ianua]]m tamen delevit<ref>Laurent Fourcaut, "Jean Giono (1895-1970)", ''Encyclopædia Universalis''. [http://www.universalis.fr/encyclopedie/jean-giono Lege in rete] ([http://archive.wikiwix.com/cache/?url=http%3A%2F%2Fwww.universalis.fr%2Fencyclopedie%2Fjean-giono%2F archive]). {{Ling|Francogallice}}</ref>. Post bellum Giono cum hoste cooperavisse accusatus est iterumque in carcerem Septembri 1944 coniectus est, praesertim quia per ''[[La Gerbe (diarium)|La Gerbe]]'', Nazistas favens diarium, ''[[Deux Cavaliers de l'orage]]'' publicaverat, atque propter [[photographia|photographicum]] documentarium in ''Signal''<ref>Jean Montenot, ''Giono'', Lire, no 380, Novembri 2009.</ref>. Ianuario 1945 liberatus est: non inculpatus fuit. Nihilominus, Comitatus Nationalis Scriptorum eum proscripsit ne eius opera in Francogallia publicare liceret.
{{scriptor-stipula}}
|
