Quantum redactiones paginae "Antiphon" differant

:::'''Accusatio caedis voluntariae''': Quidam, a cena rediens cum pedissequo occisus inventus est. Post cuius mortem quidam ex affinibus suis inimicum eius accusat ut huius homicidii reum: ille inficiatur. Unde status, coniectura imperfecta, ex una tantum persona constans. Divisio orationis haec est: in proemio constitutionem oratio non habet, quia nondum ratio dicendi ad perfectionem adducta erat: contentionem namque incipiens primum accusationis confutatione utitur, qua ostendit neminem <ref> sic in editione Didot: "(...) neminem ex debitoribus in suspicione esse huius necis illatae"</ref> ex his qui in suspicionem venire potuissent illum necaverunt. Deinde causam urget, ostendens ex insidiis interfectum esse. Denique ad propositum transit, indiciorumque petitionem servi testimonio refellit. Deinde digressio et peroratio sequitur.