Cum [[episcopus]] [[dioecesis|dioecesanus]] vel auxiliarius munus cedit, verbum "''emeritus"'' pristino titulo additur, sicut "archiepiscopus emeritus", "episcopus emeritus", "episcous auxiliarius emeritus." Interdum sunt plures unius sedis episcopalis "episcopi emeriti", si iis est vita satis longa.<ref>Vide Annuarium Pontificium cuiuslibet anni.</ref> De papa emerito iam supra dictum est.
== Vita academica ==
Olim munus [[professor]]um non nisi morte finitum est. Nomen "emeriti" quaedam huius traditionis continuatio est. In [[Germania]] et [[Francia]] e.g. professoribus emeritis facultas data est, ut quandam laboris vel pervestigationis portionem continuent, cum alii, qui cum praebendis dimissi sint, omni labore vacent. In [[Britanniarum Regnum|Britanniarum Regno]] aliisque in terris titulus ''professor emeritus'' solis [[professor]]ibus datus est qui meritis praestent.
In [[Britanniarum Regnum|Britanniarum Regno]] aliisque in terris titulus "emeritus professor" solis professoribus datus est, qui meritis praestent.
== Bibliographia ==
Line 17 ⟶ 16:
*Andreas Reich: Bayerisches Hochschullehrergesetz. Kommentar. 2. ed., Bock, Bad Honnef 2000, ISBN 3-87066-776-1, p. 270–276. (Ius Bavariae)
*[http://legifrance.gouv.fr/affichCodeArticle.do?cidTexte=LEGITEXT000006071191&idArticle=LEGIARTI000006525629&dateTexte=20150223 l'article L952-11 du Code de l'Education] (de titulo emerito in Francia dando)
