|
[[Fasciculus:National gallery in washington d.c., pisanello, medaglia di giovanni di bisanzio recto.JPG|thumb|200px|Medalia commemorativa Imperatorisimperatoris Iohannis VIII Palaeologi ad participationem eius in concilio Florentino commemorandam facta. Legitur inscriptio : ΙΩΑΝΝΗC.· ΒΑCΙΛΕΥC.· ΚΑΙ.· ΑΥΤΟKΡΑΤΩΡ.· ΡΩΜΑΙΩΝ.· ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC. ([[Pisanus]] sculpsit).]]
[[Fasciculus:1896 Olympic medal.jpg|thumb|left|Medalia Olympica anni 1896.]]
[[Fasciculus:Deco Civique courage medaille or.jpg|thumb|left|100px|[[Medalia Civica]] Primae Classis, in Regno Belgico.]]
'''Medalia'''<ref>{{FD refDuCange}}</ref> estsive '''nomisma'''<ref>''[[Digesta|Dig.]]'' 7.1.28; 34.2.27.5; [[Reijo Pitkäranta]], ''Lexicon Finnico-Latino-Finnicum''. WSOY, 2001; [[Ebbe Vilborg]], ''Norstedts svensk-latinska ordbok''. Andra upplagan. Norstedts akademiska förlag, 2009.</ref> est clipeum [[metallum|metallicum]] ex [[aurum|auro]], [[argentum|argento]] vel [[aes (mixtura)|aere]], in quo insignia sive figurae inciduntur, honoris recordationisve causa confectum sive ad aliquem honorandum, sive ad [[memoria]]m rei sive hominis celebrandam.
Medaliae quae propter merita vel gloriosa facinora dantur quasi eadem res est ac [[phalerae]] quae tamen tantummodo ad merita [[res militaris|militaria]] potius quam civilia honoranda conferebantur.
Tempore Medii[[medium Aeviaevum|medii aevi]] medalia erat genus nummi qui vocabatur ''obolus''<ref>Verbum ''medalia'' in usu temporibus Mediaevalibusmediaevalibus designabat nomisma semi-denariisemidenarii. Alain Rey (dir.), ''Dictionnaire historique de la langue française'', Ed. les Dictionnaires Le Robert, 1998, de verbo ''maille''. Et etiam : ''Dictionary of English etymology'', Hensleigh Wedgwood (M.A.), 1862, volumen II, p. 397 : "Obolus dicitur medalia, id est medietas nummi."</ref>, sed sensus verbi nunc ad phaleras designandas magis inclinat.
{{NexInt}}
*[[Clipeus aureus]]
== Notae ==
<div class="references-small"><references/>2.Vox medaliae (Theodisce 'Schaumünze') invenitur etiam apud A.F. Kirsch (Abundandissimum Cornu Copiae Linguae Latinae, 1713(?)) sgno crucis addito, quo hanc vocem purae Latinitati non respondere significatur.
</div>
| 