Quantum redactiones paginae "Lingua Graeca" differant

Linguae proximae fortasse sunt [[Lingua Armenica]] et [[Lingua Albanica]]; ambo coniecturae [[Via quantitativa|viis quantitativis]] fulciuntur.<ref>Hans J. Holm (2008), "The Distribution of Data in Word Lists and its Impact on the Subgrouping of Languages," ''Proceedings of the 31st Annual Conference of the Gesellschaft für Klassifikation e.V. at Albert-Ludwigs-Universität Freiburg, March 7-9, 2007.'' In ''Data Analysis, Machine Learning and Applications,'' ed C. Preisach, H. Burkhardt, L. Schmidt-Thieme, et R. Decker (Berolini: Springer),629-636.</ref> [[Lingua Sanscrita]] et [[Lingua Avestana]] quoque proximae sunt linguae Graecae. Omnes hae linguae habent ''augmentum'' verborum temporum praeteritorum; in omnibus [[consonans laryngealis|consonantes laryngeales]] in initio verbi (ante [[consonans|consonantem]]) vocales fiunt; omnes participium medio-passivum elemento ''-meno-'' faciunt.<ref>Fortson, p. 2010:203, 462.</ref>

Lingua Neograeca pars est ''[[Linguae Balcanicae|linguarum Balcanicarum]],'' quae, licet origine non sint propinquae, ob varias similitudines [[Sprachbund]] habentur. ("[[Sprachbund]]" est verbum [[Lingua Theodisca|Theodiscum]] quod 'coniunctio linguarum' significat.) E [[Medium Aevum|Medio Aevo]], [[Lingua Neograeca|Graeca]], [[Lingua Albanica|Albanica]], [[Lingua Bulgarica|Bulgarica]], [[Lingua Serbica|Serbica]], [[Lingua Croatica|Croatica]], [[Lingua Bosnica|Bosnica]], [[Linguae Romanicae|Romanica]] linguae hodiernae inter se adfecerunt ut [[sonus]], [[syntaxis]], [[morphologia]] similiores fiant.<ref>Fortson, p. 2010:448; Horrocks, p. 1997:227-9229.</ref>

[[Lingua Proto-Graeca]] (ca. a [[2000 a.C.n.]]) est formavarietas linguae Graecae, quam [[scriptum|scripta]] non attestantur, sed origo omnium [[Varietas linguistica|varietatum]] posteriorum esse putatur. Multi studiosi linguam Graecam a [[familia linguarum|familia]] [[Linguae Indoeuropaeae|linguarum Indoeuropaearum]] [[millennium 3 a.C.n.|millennio tertio]] separatam esse coniciunt. Antecessores gentium Graecarum [[millennium 2 a.C.n.|millennio secundo]] ineunte Graeciam invaserunt, forsitan aliae gentes aliis temporibus. Ex tunc in Graecia usus linguae Graecae ad hunc diem non intermissus est. Ibi Proto-Graeci in incolas [[cultura]]e altae inciderunt quos [[Pelasgi|Pelasgos]] vocaverunt. Quorum lingua, verisimiliter non Indoeuropaea, ignota est, sed tamquam [[substratum (linguistica)|substratum]] in lingua Graeca attestari potest, ad quod multa verba (e.g., θάλασσα '[[mare]]' et νῆσος '[[insula]]') et nomina locorum (e.g., Κόρινθος 'Corinthus' et Παρνασσός 'Parnassus') attribuuntur. Praeterea alia lingua Indoeuropaea ignota, quae forsitan [[lingua Illyrica|Illyricae]] [[exstinctio linguarum|exstinctae]] propinqua erat, aliquid momenti ad linguam Graecam habuit.

[[Fasciculus:P46.jpg|thumb|[[Folium (charta)|Folium]] ex Papyro 46, [[2Epistula CorinthianiII ad Corinthios|Epistulam II ad Corinthios]] 11:33-12:9 continens.]]

[[Mutatio phonologica|Mutationes sonorum]] quae linguam Graecam e proto-Indoeuropaea fecerunt hae sunt:<ref>Horrocks, p. 1997:9-10.</ref>

[[Lingua Graeca antiqua communis|Lingua Graeca "communis" dicta]] aetate [[Hellenismus|Hellenistica]] crevit, cum plures mutationes sonorum factae sunt. Vocales ''ει, ι, η'' nunc eundem sonum habent, ''i''; ''ε'' et ''αι'' ''e'' sonum faciunt; ''οι'' et ''υ'' sonum ''y'' (vel ü) faciunt. Consonantes quae olim aspirationem habuerunt nunc [[fricativa]]e sunt: ''φ'' sonum ''f'' facit, ''θ'' sonum ''th'' [[Lingua Anglica|anglice]], ''χ'' sonum ''ch'' [[Lingua Theodisca|Theodisce]]. Consonantes ''β, δ, γ'' fricativae sonorae fiunt (in [[IPA]] v, ð, ɣ). Hi soni iam hodie in [[Lingua Graeca moderna|lingua moderna]] manent.<ref>Fortson, p. 2010:263.</ref>