Quantum redactiones paginae "Henricus Heine" differant

Content deleted Content added
No edit summary
Tags: Recensio mobilis Recensio in situ mobili
Linea 5:
== Vita ==
Eius nomen primo fuit ''Harry''. Is filius mercatoris Iudaei, qui Salomon Heine appellabatur, natus est. Credidit in patria a Francis sub [[Napoleo]]ne, cuius actis domesticis et reformationibus iuris semper favit, occupata. Hac benevolentia imprimis librum maturum, cuius titulus ''Ideen. Das Buch Le Grand.'', Latine Cogitationes. Liber ''Le Grand''. ferus est, forte format. Eruditionem scholasticam anno [[1817]] non confectam finivit. Inter annos [[1819]] et [[1825]] autem in [[universitas|universitatibus]] studiorum [[Bonna]]e, [[Goettinga]]e, [[Berolinum|Berolini]] litteris se dedit et tandem [[doctor iuris]] factus est. Is, ut [[causidicus|causidico]] laborare posset, anno 1825 evangelice se baptizare sinivit, quia [[Iudaei]] causidicus fieri non licuisset, et nomen [[Henricus|Henricum]] accepit. Tum Berolini fuit, sed numquam causidico laboravit. Ibi poetae [[motus romanticus|motus et aestatis romanticae]], imprimis [[philosophus]] ''[[Georgius Wilhelmus Fridericus Hegel|G. W. F. Hegel]]'', cogitationes moverunt. Opus primum, quod “Carmina” appellatur, anno [[1822]] visum est et benigne acceptum est.
Fama auctoris opere, quod ''Harzreise'' appellatur, condita est. Quod condiciones imprimis rei publicae in [[Germania]] facete iudicat. Libris aliis contradictio inter mollitiam [[motus romanticus|aetatis romanticae]] et [[cynismus|cynismum]] mentis clarae. Haec contradictio typica est pro Henrico. Quare ipse romanticum fugitivum se nominavit. Annos [[1827]] ad [[1831]] per [[Italia]]m, Germaniam et [[Britannia]]m iter fecit et “Imagines itineris”, quae Germanice ''Reisebilder'' appellantur, notae scripsit. In quibus etiam [[cogitatio libera|sententiae liberae]] rei publicae ac seditiosae videntur. Imprimis [[feudum|feudalismum]] antiquissimum dominante in [[foedus Germanicus|foedere Germanico]] iudicavit. Sic multa opera [[censura]] prohibita sunt. Quae, quamquam is [[Germania iuvenilisiuvenis|Germaniae iuveniliiuveni]] non adfuisset, rationibus contra hanc organisationem anno [[1835]] interdicta sunt.
Is, qui numquam cupidini [[res novae|rerum novarum]] Germaniae iuvenilis adfuit, tamen civitatem perfectissimam petuit, anno 1831 legato diurni, quod ''Augsburger Allgemeine Zeitung'' Latine diurnum commune [[Augusta Vindelicorum|Augustae Vindelicorum]] appellabatur, Lutetiam, quae exilium voluntarium appellavit, iit, ut condiciones rei publicae in Germania vitaret. Fecit itinera duo brevia, ex quibus unum carmen ''Deutschland. Ein Wintermärchen''., Latine “Germania. Fabula hiemalis.”, fecit. In capite franco porro pro diurna Theodisca scripsit, et amicitias cum hominibus praeclaris aetatis romanticae, velut [[Honorius de Balzac]], [[Georgius Sand]], [[Hector Berlioz]], [[Fridericus Chopin]], fecit. Anno [[1841]] venditricem Francam in matrimonium duxit. Sub infulentiam [[socialismus|socialismi]] Sancti-Simonismi, [[Carolus Marx|Carolum Marx]] visitavit anno 1843 et aestimatur a [[Fridericus Engels|Friderico Egels]] anno 1844. Ex anno [[1848]] medullae spinalis morbo gravi laboravit. Is autem semper porro libros scribae dictavit. Henricus Heine mortuus est 17 Februario anni 1856 [[Lutetia]]e, ubi sepultus est.