Quantum redactiones paginae "Nominativus" differant
Content deleted Content added
mNo edit summary |
Initium auxi. |
||
Linea 1:
'''Nominativus''' est [[casus grammaticus]], qui in [[typologia linguistica|linguis nominativo-accusativis]] [[subiectum (grammatica generalis)|subiecti]] officio fungitur, sicut ''Discipul'''us''' librum legit'', ubi ''discipulus'' subiecti officium sustinet, et [[suffixum]] ''-us'' nominativum [[numerus grammaticus|singularem]] designat. Altera functio nominativi est attributio praedicativa.
In nonnullis linguis nominativus singularis nullo signo proprio notatur. In lingua Latina quoque [[genus grammaticum|generis]] neutri nominativus singularis nulla [[morphologia (linguistica)|morpha]] cadit (cf. ''lac, ius, cornu, rete'') praeter secundam declinationem (ut ''bell-um''). Nec generis neutri nominativus ab [[accusativus|accusativo]] differt. Quod vestigium [[lingua Protoindoeuropaea|linguae Protoindoeuropaeae]] esse putatur. Quae enim olim [[lingua ergativa]] fuisse videtur.<ref>Bauer 2000: 43-44. </ref>
== Subiectum ==
Sive in passiva sive in activa significatione, casus nominativus indicat id, de quo loquitur [[verbum]]. In sententia ''lupus currit'', nomen ''lupi'', quod nominativo utitur, est subiectum verbi activi; in sententia ''lucerna accenditur'', nomen ''lucernae'' est subiectum verbi passivi et ideo nominativo casu utitur. Alia exempla:
# ''Aquila'' volat;
Line 8 ⟶ 9:
# ''Prima Sedes'' non iudicabitur a quoquam.
In [[verbum (temporale)|verbis]], quae actionem non ostendunt, subiectum exigit quoque nominativum; praeterea attributum illud subiecti item nominativo utitur: ''Puella est pulchra''; ''Cicero
# ''Quattuor'' sunt anni ''tempora'';
# ''Excellentissimum bonum'' est ''temperantia'';
# ''Tullus'' manet ''aegrotus''.
== Notae ==
<references />
== Bibliographia ==
* Bauer, Brigitte. 2000. ''Archaic Syntax in Indo-European: The Spread of Transitivity in Latin and French.'' Mouton de Gruyter.
<br/>
{{Grammatica Latina|Nomen}}
|