Quantum redactiones paginae "Dionysius Halicarnasseus" differant

Maximi momenti omnium operum Dionysii sunt ''[[Antiquitates Romanae (Dionysius Halicarnassensis)|Antiquitates Romanae]]'' (Graece Ῥωμαϊκὴ ἀρχαιολογία, Rômaïkề archaiología) in urbe imperiali tempore Augusti imperatoris compositae, quibus historiam Romae a radicibus usque ad [[Primum Bellum Punicum|primum bellum Punicum]] commemorat. Horum supersunt adhuc decem libri et pars undecimi, praeterea fragmenta apud [[Constantinus VII Porphyrogenitus|Constantinum VII Porphyrogenitum]] aliosque auctores inventa. His in voluminibus fortunas utriusque, scilicet civitatium Graecarum atque urbis Romae, coniunctas fuisse demonstrare conatus Dionysius historiam urbis quasi seriem praecipitem plenam gloriae describit, quapropter complures causas enumerat cur Roma caput mundi facta sit — quamobrem scriptores posteriores, notissimi inter eos [[Plutarchus]], [[Appianus]] et [[Cassius Dio Cocceianus]], opera eius saepe consulebant.

Generaliter autem Dionysius rhetor fuisse putatur. Commentationem nomine "''De[[de compositione verborum]]''" (Graece Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων, Perì synthéseôs onomátôn), praeterea relationem de veteribus oratoribus Graecis, deque eorum facundia elocutionis atque aemulatione eius (Graece Τῶν ἀρχαίων κρίσις, Tỗn archaíôn krísis), opus, quod "''Artem rhetoricam''" intitulavit (Graece Τέχνη ῥητορική, Téchnê rhêtorikế), denique breves recensiones nonnullorum veterum oratorum conscripsit. Postea animum ad structuram orationis attendit. In controversia, Atticismusne an Asianismus melior modus dicendi sit, ad priorem opinionem tetendit.